ازدواج یکی از بزرگ‏ترین و مهم‏ترین حوادث زندگى انسانهاست و موفقیت یا شکست در آن سرنوشت ساز خواهد بود. دختران و پسران میوه‏هاى باغ زندگى انسان‏هایند و دست آفرینش نوعى جاذبه و کشش درونى در آنها به ودیعت نهاده است. اضطراب و ناآرامى آنان در این سنین از طریق ازدواج به سکونت و آرامش تبدیل مى‏گردد و قرآن که راز جفت آفریدن انسانها را «لتسکنوا الیها» مى‏داند، بدین نکته اشاره دارد.

ازدواج و زندگى مشترک وقتى ثمر بخش، سودمند و ماندگار است که عقربه روحیه‏ها، غرایز و طرز تفکر دو طرف، همسو و نزدیک باشد. در غیر این صورت، ریسمان وحدت و یگانگى به ضعف و سستى مى‏گراید و سرانجام گسسته مى‏شود. ما در زندگى خود شاهد پدیده‏هاى تلخ و درد آورى هستیم که دختران، پسران و خانواده‏هایشان را مى‏آزارد و کاخ زندگى مشترک زوجین را فرو مى‏پاشد. بى‏تردید محاسبات غلط، احساسات زودگذر، خیالات و توهمات بى‏اساس عامل اصلى تحقق این پدیده‏ها به شمار مى‏آید. بنابراین، اگر در گزینش همسر، اصول صحیح رعایت شود، بخش عظیمى از ناگوارى‏ها و نابسامانى‏ها و مشکلات از میان مى‏رود و زندگى جوانان پربارتر و زیباتر مى‏شود. [1]

از نظر اسلام یکی از معیار هایی که لازم است در ازدواج مراعات شود، کفو بودن پسر و دختر و یا هم طراز بودن آنان است. در دیدگاهی کلی، مؤمن کفو و همتای مؤمن است و هر مسلمانی همتای دیگر مسلمان است، اما  هر چه دختر و پسر در دیگر جهات با هم نزدیک تر باشند، مشکلاتشان کمتر خواهد بود. [2] از طرفی مسلم است که رعایت حجاب و پوشش اسلامی یک امر واجب است. اگر یکی از زوجین معتقد به رعایت این واجب بوده ولی همسر او چنین اعتقادی نداشته باشد، در مسیر زندگی آینده آنان مشکلاتی ایجاد خواهد شد. بنا بر این، قبل از ازدواج باید با گفتگوهای صمیمانه، منطقی و صریح، تکلیف رعایت این واجب بسیار مهم را روشن نمائید و به یک نقطه مشترک برسید و اگر بعد از سعی و تلاش از راه های مختلف مثل گفتگوی مستقیم با یکدیگر ، کمک گرفتن و صحبت کردن از طریق افراد مورد اعتماد دو طرف، اساتید، روحانیان و... موفق نشدید طرف مقابل را به رعایت حجاب متقاعد کنید، می توانید با اعلام اینکه که من با شخص شما مشکلی ندارم، اما چون ملتزم به رعایت احکام دین بوده و بی حجابی نیز مخالف موازین شرع است، اصرار بر آن، ادامه نامزدی ما را دچار خطر می کند، به او هشدار و مهلت بدهید و اگر قبول نکرد نامزدی را به هم بزنید. در این صورت، شما مدیون ایشان نخواهید بود.

البته، سزاوار بود که از ابتدا بیشتر به این نکته توجه داشتید، تا به اشتباه، این توهم در میان طرف مقابل و دوستان و بستگان او ایجاد نشود که اشخاص مذهبی و با ایمان، افراد مورد اعتمادی نیستند.

برای آگاهی بیشتر به پاسخ های زیر مراجعه فرمائید:

1. نمایه: جدا شدن از نامزد خود بخاطر عدم تفاهم و مشمول حق الناس شدن، سؤال 6197 (سایت: 7210) .

2. نمایه: فلسفه ازدواج در اسلام، سؤال 1300 (سایت: 1283) .