حضرت عیسی(ع) از پیامبران بزرگ الهی است که ایمان و احترام او بر مسلمانان واجب است. به حکم قرآن کریم مسلمانان تفاوتی میان پیامبران قائل نیستند: «آمَنَ الرَّسُولُ بِما اُنْزِلَ اِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ »؛[1] پیامبر، خود به آنچه از جانب پروردگارش به او نازل شده ایمان دارد. و همه مؤمنان، به خدا، فرشتگانش، کتاب‌هایش و پیامبرانش ایمان دارند. میان هیچ‌یک از پیامبرانش فرقى نمى‏نهیم.

از این رو، میلاد آن پیامبر را علاوه بر مسیحیان به مسلمانان نیز می‌‌توان تبریک گفت. البته، تبریک به مسیحیان اگر از بابت حسن همجواری و احترام به همسایگان و دوستان مسیحی باشد، مناسب است، ولی اگر تبریک ما نوعی سرسپردگی به آنان بوده و بخواهیم با آنان در خلاف جهت منافع عمومی مسلمانان طرح دوستی بریزیم، صحیح نیست.

قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید، یهود و نصارا را به دوستى برمگزینید. آنان خود دوستان یکدیگرند. هر کس از شما که ایشان را به دوستى گزیند در زمره آنها است. و خدا ستم‌کاران را هدایت نمى‌کند».[2] در جایی دیگر فرموده است: «اى کسانى که ایمان آورده‏‌اید، اهل کتاب را که دین شما را به مسخره و بازى مى‌‏گیرند، و نیز کافران را به دوستى برمگزینید. و اگر ایمان آورده‌‏اید از خدا بترسید». [3]

تذکر:

در پایان تذکر این نکته ضروری است که اگرچه مسلمانان هیچ‌گونه تفاوتى میان رسولان الهى نمى‌‏گذارند، و همه را از سوى خدا مى‌‏دانند، و همگى را محترم مى‌‏شمارند. اما روشن است که این موضوع، منافاتى با نسخ ادیان پیشین به وسیله ادیان بعد ندارد؛ زیرا همان‌گونه که در جای خود به تفصیل بیان شد،[4] تعلیمات انبیا؛ مانند تعلیمات مراحل مختلف تحصیلى از ابتدایى، راهنمایى، دبیرستانى و دانشگاهى است، اگر چه اصول آن یکى است، ولى در سطوح مختلفى پیاده مى‌‏شود و به هنگام ارتقا به مرحله بالاتر برنامه‌‏هاى پیشین کنار مى‏‌رود، در عین این‌که احترام همه آنها محفوظ است.[5]