تسلط بر دانش فقه و مبنای آن و نیز دانش تفسیر، از ابتدایی ترین مقدمات تفسیر آیات الأحکام است. لذا فردی صلاحیت ابراز نظر در این مورد را دارد که روش های استنباط احکام از ادله را رعایت کند.

تفسیر آیات الأحکام، به عنوان شاخه ای از علم تفسیر، همزمان با نزول قرآن، مورد توجه پیامبر (ص)، صحابه و دیگر مفسران قرار گرفت. به گونه ای که می توان گفت، تاریخ تألیف در موضوع تفسیر آیات الاحکام، به قرن دوم بر می گردد. تفسیر آیات الاحکام؛ همانند علم تفسیر، دارای روش و مبانی تفسیری است. با بررسی روش های تفسیری مشخص می شود که روش تفسیری آیات الاحکام، "اجتهادی" است که مفسر، با تلاش علمی خود و نیز با تکیه بر معیار عقل و همچنین با شناخت و رعایت مؤلفه ها و قواعد تفسیری و فقهی به تفسیر آیات الاحکام می پردازد. بدون تردید، هر مفسری، با پذیرش مبانی فقهی و تفسیری خاصی، به تفسیر روی می آورد. در این جهت، مبانی تفسیر آیات الأحکام را، می توان چنین بر شمرد: پذیرش حجیت ظواهر، رعایت قواعد فقهی ـ تفسیری و نیز جواز فهم و تفسیر قرآن و… .[1]

برای اطلاع بیشتر در این زمینه، به کتاب منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی[2] مراجعه نمایید.

این سؤا، پاسخ تفصیلی ندارد.