لطفا صبرکنید
44059
- اشتراک گذاری
بر اساس نظر فقهای شیعه و مکتب اهلبیت، گوشتهایی که ذبح اسلامی نشده باشند، در حکم مردار بوده و خوردن آن حرام است.
از نظر فقه شیعه، شرط حلال بودن گوشتهایی که در بازار، قصابیها و مغازهها(سوپر مارکتها) به فروش میرسد، این است که اوّلاً: از گوشت حیوانات حلال گوشت باشد. ثانیاً: این حیوان حلال گوشت ذبح شرعی شده باشد.
برای اینکه ذبح شرعی باشد باید شرایط زیر در آن رعایت گردد:
- ذبح کننده باید مسلمان باشد، یا کسی که به حکم مسلمان است؛ مانند بچه مسلمان که هنوز به سن تکلیف نرسیده باشد.[1] و ذبح غیر مسلمان در حکم میته و مردار است، در این جهت بین کافر کتابی و غیر کتابی، فرقی نیست.[2]
- سر حیوان را با چیزی ببرند که از جنس آهن باشد.
- در موقع سر بریدن(ذبح)، جلوی بدن حیوان رو به قبله باشد.
- هنگام ذبح، ذابح(کسی که سر میبرد) نام خدا را بر زبان جاری کند.
- حیوان بعد از ذبح حرکتی هرچند کوچک داشته باشد، تا معلوم شود زنده بوده و ذبح شده است.
- از پشت سر، حیوان را ذبح نکنند.[3]
اگر با این شرایط حیوان حلال گوشت را ذبح کنند، گوشت آن حلال و قابل مصرف است.
اما اهلسنت،[4] در این باره نظر دیگری دارند. آنان اگرچه گوشتهایی را که به دست کفار غیر کتابی ذبح میشود، حلال نمیدانند و در این جهت با شیعیان فرقی ندارند، ولی خوردن ذبیحه کفار اهل کتاب(گوشتهایی که توسط یهودی و مسیحی ذبح میشود)، را حلال میدانند.[5] اما یک شیعه نمیتواند بر طبق مذاهب آنان عمل نماید! وظیفه شرعی وی آن است که بر طبق فقه اهلبیت، عمل نماید.
[1]. طبق نقل شیخ بهایی در کتاب حرمة ذبایح اهل الکتاب، ص 59، در حرمت ذبیحه کفار اهل کتابی که یهود و مسیحی و مجوسی نباشند، اختلافی بین علمای اسلام از شیعه و سنی نیست، تا چه رسد به کافری که اصلا از اهل کتاب نباشد و فقط اختلاف در باره ذبیحه یهودیان و مسیحیان و مجوسیان است،" لا خلاف بین علماء الإسلام من تحریم ذبائح أهل [الکتاب] من عدا الیهود و النصارى و المجوس من أصناف الکفار، و إنما الخلاف فی هؤلاء الأصناف الثلاثة لا غیر".
[2]. امام خمینی، تحریرالوسیلة، ج 2، ص 621.
[3]. همان، ص 621- 623.
[4]. البته در بین آنها حنبلیها با نظر شیعه موافق هستند، حرمة ذبایح اهل الکتاب، ص62.
[5]. شیخ بهائی در کتاب حرمة ذبایح اهل الکتاب، ص 59- 63 میگوید: ذهب جمهور علماء الإمامیة کالشیخ المفید محمد بن النعمان، و ...إلى أن ذبائحهم(اهل الکتاب) محرمة لا یجوز الأکل منها على حال من الأحوال سواء ذکر اسم اللَّه علیها أم لا، و وافقهم على ذلک الحنابلة. و ذهب الحنفیة و الشافعیة و المالکیة إلى إباحة ذبائح أهل الکتاب و إن لم یذکروا اسم اللَّه علیها، و وافقهم الشاذ من علماء الإمامیة.