باورهایی، مانند توحید و ولایت از اموری هستند که هر صفت نیک انسان در پرتو اینها معنا پیدا می­کند، و هر صفت و ویژگی خوب انسان بدون آنها رنگ و بوی خدایی نخواهد داشت؛ صفات نیکی هم وجود دارند که به حسب مورد می‌توانند به عنوان بهترین­ها معرّفی شوند؛ مانند خوش‌اخلاقی، گذشت، ایثار و...
البته این صفات نمی‌توانند جامع باشند و به نظر می­رسد که «تقوا» بهترین و جامع‌ترین صفت نیک برای انسان‌ها باشد.[1] این صفت که جامع بسیاری از صفات نیک است، همان پرهیز از ناهنجاری­ها و محرّمات، و انجام واجبات است؛ و بر اساس قرآن کریم، هر آنکه ویژگی «تقوا» در او بیشتر باشد، نزد خدا جایگاه بهتری خواهد داشت: «یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى‏ وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیر»؛[2] اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‏‌ها و قبیله‌‏ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامی‌‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شما است، خداوند دانا و آگاه است!

---