درباره‌ی تفسیر «بسم الله الرّحمن الرّحیم» به چند نمونه از سخنان ائمه اطهار(ع) اشاره می‌شود.

1. حضرت امام صادق(ع): «در ابتداى هر کار کوچک یا بزرگى بگوئید‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ؛‏ یعنى یارى می‌جویم بر این کار به خدایى که تنها عبادت او حق و درست است، نه عبادت غیر او، آنکه فریادرسِ فریادخواهان است و پذیرا و جوابگوی کسانی است که او را می‌خوانند. رحمان و بخشاینده است؛ چون؛ با توسعه‌ی رزق و روزى، بر ما، رحمت می‌آورد، و رحیم؛ یعنى مهربان در دین و دنیا و آخرت ما است که دین را بر ما آسان و سبک قرار داده است، و او بر ما- با جدایى ما از دشمنانش- رحمت آورد».[1]

همچنین آن‌حضرت فرمود: «باء، بهاء و روشنى خدا، سین، سناء و رفعت خداست و میم، مجد و بزرگوارى خداست و اللَّه، معبود هر چیزی است، رحمان، مهربان است به تمام خلقش، رحیم، مهربان به خصوص مؤمنان است».[2]

2. حضرت امام رضا(ع): «گفتن «بسم اللّه الرحمن الرحیم»؛ یعنى نشان می‌‏نهم بر خودم به نشانى از نشانه‌هاى خدا و این نشان، همان عبادت و بندگى است».[3]