1. اصل حجاب و پوشش حداقلی در تمام دنیا پذیرفته شده است. و در هیچ جای دنیا مردمی که از فرهنگ و تمدن برخوردارند، در اجتماع آنان برهنگی کامل وجود ندارد(مگر در جاهای خاص). اسلام نیز توصیه‌هایی در مورد این پوشش قرار داده و طبیعتاً مخالفت با این توصیه‌ها، منکر به شمار آمده و نهی از آن لازم است.
2. نهی از منکر زبانی تحت اصل کلی امر به معروف و نهی از منکر قرار می‌گیرد. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ یُطیعُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ»؛[1] مردان مؤمن و زنان مؤمن دوستان یکدیگرند. به نیکى فرمان می‌دهند و از ناشایست باز می‌دارند، و نماز می‌گزارند و زکات می‌دهند و از خدا و پیامبرش فرمانبردارى می‌کنند. خدا اینان را رحمت خواهد کرد، خدا پیروزمند و حکیم است.
طبق این آیه شریفه، تذکر و نهی از منکر اعم از نهی لسانی و... از وظایف مؤمنان شمرده شده است.
3. در مورد اینکه تذکر در مورد بی‌حجابی از وظایف افراد باایمان است، می‌توان به این آیه شریفه نیز استناد کرد: « وَ الَّذینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْواجاً یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً فَإِذا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ فیما فَعَلْنَ فی‏ أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیر »؛[2] کسانى که از شما بمیرند و زنان بیوه‌ای برجاى گذارند، آن زنان باید که چهار ماه و ده روز انتظار کشند(و از پوشیدن لباس‌های زینتی و نیز آرایش خودداری کنند) و چون مدّتشان به سرآمد، اگر درباره خویش کارى شایسته و در خور کنند(از لباس‌ها و آرایش‌های مجاز استفاده کنند) ، بر شما گناهى نیست که واکنشی نشان ندهید، که خدا به کارهایى که می‌کنید آگاه است.
مفهوم این آیه آن است که اگر زنان شوهر از دست داده، بعد از عده وفات، رفتاری خلاف معروف داشتند، وظیفه واکنش برای مؤمنان ثابت است که تذکر لسانی از حداقل‌های یک واکنش به شمار می‌آید.
بر این اساس، نیازی نیست که تمام مصادیق امر به معروف و نهی از منکر را در سیرۀ پیشوایان جست‌وجو کنیم. همین که موضوعی از مصادیق منکر باشد، واکنش در مقابل آن – البته و صد البته با رعایت شرایط -  از وظایف مؤمنان به شمار خواهد آمد.
در همین راستاست که قرآن می‌فرماید:«الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَر»
مؤمنان افرادی هستند که اگر آنان را در زمین قدرتی دهیم، نماز را بپاداشته، زکات را پرداخت کرده، امر به معروف و نهی از منکر را سرلوحه کار خود قرار می‌دهند و ...[3]
در نهایت شایان گفتن است که توصیه به حجاب تنها یکی از موارد کوچک امر به معروف و نهی از منکر است و نباید اینگونه رفتار شود که هرگاه فردی نام این دو واجب الهی را بشنود، ناخودآگاه تنها موضوع حجاب به ذهنش متبادر شود.

---