در مورد مسخ‌شدن برخی انسان‌ها و تبدیل آنها به شکل و شمایل حیوانات، آیاتی از قرآن کریم[1] و نیز روایاتی موجود است که برخی از آنها از دیدگاه دانش رجال، روایات معتبری به شمار می‌‌آیند:[2]
امام صادق(ع) فرمودند:
«گناه‌کاران به سیزده شکل مسخ شده بودند: فیل، خرس، خرگوش، کژدم، سوسمار، عنکبوت، کرم سیاه، سگ ماهى، خفّاش، بوزینه، خوک، زهره و سهیل. به آن‌حضرت(ع) گفتند: علت مسخ شدن آنها چه بود؟ حضرت(ع) فرمودند:
فیل: مردى ستمگر و اهل لواط بود و از هیچ تر و خشکی نمى‏گذشت(یعنى به هر کس دست مى‏یافت، این عمل شنیع را مرتکب مى‏شد).
خرس: مردى بود که حالت زنانگى در او بود و مردان را به خود دعوت مى‏کرد.
خرگوش: زنى آلوده بود که نه از حیض غسل مى‏کرد و نه از جنابت و نه از غیر این دو.
کژدم: مرد هرزه‏گویى بود که هیچ‌کس از آزارش در امان نبود.
سوسمار: مردى بیابانگرد بود که اموال حاجیان را مى‏دزدید.
عنکبوت: زنى بود که به شوهرش خیانت نمود.
کرم سیاه: مرد سخن چینى بود که بین دوستان جدایى مى‏انداخت.
سگ‏ماهى: مرد بی‌غیرتی بود که مردان اجنبى را به همسران خود دعوت مى‏کرد.
خفّاش: دزدى بود که از سر درختان خرما، خرماى مردم را مى‏دزدید.
بوزینه: یهود در روز شنبه خیانت و ستم کردند. لذا به بوزینه مسخ شدند.
خوک‌ها: جمعى از نصارى که از پروردگار درخواست کردند که بر آنها مائده آسمانی نازل کند. اما بعد از نزول مائده در تکذیب پیامبر خود پافشاری بیشتری داشتند.
سهیل: مردى در یمن بود که بچه‌ها را سقط می‌کرد.
زهره: زنى معروف به ناهید بود که مردم درباره‏ او‏ مى‏گفتند هاروت و ماروت به واسطه‏اش فریفته شدند».[3]
با توجه به این‌که بر اساس یافته‌های علمی، این حیوانات قبل از انسان - و دست کم قبل از ظهور ادیان ابراهیمی - وجود داشته‌اند و برخی از آنها - مانند میمون - خود دارای شاخه‌های گوناگونی هستند، نمی‌توان گفت که منشأ پیدایش آنها تنها از مسخ انسان‌ها است، بلکه در تبیین چگونگی مسخ باید گفت؛ این حیوانات از قبل وجود داشته‌اند، اما برخی افراد به جهت گناهانشان، مسخ شده و به شکل و شمایل آنان درآمدند[4] و سپس همان‌گونه که در برخی از گزارش‌ها آمده، بعد از چند روز - و بدون آن‌که نسلی از خود باقی بگذارند - نابود شدند.
بر این اساس، معتقد نیستیم که حیوانات موجود در زمان ما از نسل انسان‌های مسخ‌شده‌ می‌باشند تا با واقعیات علمی ثابت شده منافاتی داشته باشد.
در مورد مسخ شدن دو فرد گناه‌کار به سهیل و زهره که نام دو ستاره در آسمان است، نیز این پرسش مطرح می‌شود که چگونه می‌توان دو فرد خطاکار به صورت ستاره‌هایی درخشان درآیند که این خود نوعی تشویق است و نه تنبیه؟! علاوه بر آن‌که ستاره «زهره» نام دیگری از ستاره «طارق» است که در قرآن به آن سوگند یاد شده است. آیا می‌توان به یک موجود مسخ‌شده سوگند خورد؟! از این‌رو و در پاسخ باید گفت: برخی محققان اسلامی - مانند شیخ صدوق -معتقدند که سهیل و زهره نام دو حیوان دریایی است که تنها نام آنها هم‌نام ستارگان آسمان بوده و دو فرد گناه‌کار بعد از مسخ، مشابه آنان شدند.[5]
بدین ترتیب، موردی وجود ندارد که فرد گناه‌کاری بعد از مسخ به ستاره‌ای تبدیل شده باشد.

---