در ارتباط با موضوع پرسش باید گفت که شیخ کلینی در کتاب خود، سرفصلی را با این عنوان ایجاد کرده است:
«بابی در این‌که امامان هرگاه بخواهند چیزی را بدانند، به آنان آموخته خواهد شد». سپس سه روایت را ذیل این سرفصل آورده است:
1. «إِنَّ الْإِمَامَ إِذَا شَاءَ أَنْ یَعْلَمَ عُلِّمَ».
2. «إِنَّ الْإِمَامَ إِذَا شَاءَ أَنْ یَعْلَمَ أُعْلِمَ».
3. «إِذَا أَرَادَ الْإِمَامُ أَنْ یَعْلَمَ شَیْئاً أَعْلَمَهُ اللَّهُ ذَلِکَ».
همان‌گونه که گفته شد، این سه روایت نسبتاً مشابه از راویان مختلف و با اندکی تفاوت در متن، نقل شده است.
برخی از نکاتی که در مورد این روایات می‌توان گفت این است:
الف) گرچه کتاب کافی، کتاب معتبری بوده و ضعف اسناد برخی روایات آن به صحت محتوای احادیث - تا جایی که منطبق بر دیگر آموزه‌های اسلامی باشند - آسیبی وارد نمی‌کند، اما به هرحال، برخی از حدیث‌شناسان، روایت اول را ضعیف و روایت دوم و سوم را مجهول می‌دانند.[1]
ب) از آن‌جا که کتاب کافی از منابع اصلی و اولیه شیعه می‌باشد و زمان تألیف آن نزدیک به زمان غیبت کبری بوده است، اگر روایتی در آن وجود داشته باشد، معمولاً در بسیاری از منابع بعدی نیز به نقل از این کتاب وجود خواهد داشت.^[2] که البته این‌که مؤلفان بعدی روایتی را به نقل از منبعی؛ مانند کافی در کتاب‌های خود بیاورند، چندان بر اعتبار روایت نمی‌افزاید.
ج) با این وجود، این روایات در کتاب بصائر الدرجات که قبل از کافی تألیف شده (محمد بن حسن صفار، 290 ق) نیز وجود دارد.[3]، [4]

---