اگر انسان بپذیرد که خداوند بر انجام هر کاری قادر است. و به این باور برسد که خداوند بدون در اختیار داشتن ابزار و لوازم مادی جهان هستی و آنچه را که در آن وجود دارد، آفرید، به این نتیجه می‌رسد که لازم نیست تمام انسان‌ها قبر داشته باشند. همه انسان‌ها روزی زنده خواهند شد، چه قبری داشته باشند و یا نداشته باشند. دانش امروز نیز ثابت کرده است که حتی اگر یک سلول بنیادین از یک انسان باقی باشد، امکان بازسازی او وجود دارد.
قرآن کریم در مقام پاسخ به منکران معاد می‌فرماید: «وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِیَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ یُحْیِ الْعِظامَ وَ هِیَ رَمیمٌ* قُلْ یُحْییهَا الَّذی أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلیمٌ..»؛[1] و براى ما مثالى زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: «چه کسى این استخوان ها را زنده مى‌‏کند در حالى‌که پوسیده است؟!بگو: کسى آنها را زنده مى‌‏کند که در آغاز آفریده است، و او به هر آفرینشى دانا است.
برای آگاهی بیشتر این پاسخ ها را مطالعه کنید:
معاد جسمانی و عدم اعاده اجزاء فضلیه، 14414
بدن محشور در معاد جسمانی، 6335
حشر انسان هایی که در کره ماه می میرند، 12120

---