واژه «اھل سنت» مانند بسیاری از واژه‌ها دارای دو معنای اصطلاحی و لغوی است.
الف. واژه «اهل سنت» عنوانی است برای شناسایی گروهی از مسلمانان که پس از پیامبر اسلام(ص) به خلافت ابوبکر، عمر، عثمان و علی(ع) باور دارند و با توجه به این‌که عنوان یادشده مانند تمام عناوین مشابه،  لازمه‌اش تطابق صد در صد با معنا نیست، می­توان گفت که این عنوان، تنها اصطلاحی برای این گروه خاصّ شده است.
در مقابل این گروه، شیعه قرار دارد که به خلافت بلا فصل علی(ع) و خلافت یازده نفر از فرزندان آن‌حضرت اعتقاد دارند.
اما در لغت؛ اهل سنت یعنی کسانی که از سنت پیامبر اسلام(ص) پیروی می‌کنند و ما معتقدیم با توجه به «اهل البیت أدری ما فی البیت»، اهل بیت پیامبر اسلام(ص) به سنت آن‌حضرت آگاه‌تر هستند؛ کسانی که از اهل بیت پیروی کنند اهل سنت واقعی هستند.
اما گروه‌هایی که از فرقه‌های نوظهور که فقط نام اسلام را به همراه دارند، اما کارهایشان هیچ ارتباطی با اسلام ندارند نمی‌توانند اهل سنت باشند؛ مانند گروه‌هایی که دست به کشتار شیعیان می‌زنند که حتی به فتوای عالمان اهل سنت نیز جایز نیست، بلکه حرام است.[1]

---