«انفاق» از «نَفَق» (بر وزن فَرَس) و «نفاق» (بفتح- ن) به معناى خروج يا تمام شدن است. «انفق ماله» در لغت به معنای آن است که فرد، مال خويش را از ملكش خارج كرد و از این رو «انفاق» را از آن جهت انفاق می‌گويند كه شخص مال را بدین وسيله از دستش خارج کرده و فانى می‌نمايد. در همین راستا واژه «انفاق» در اصطلاح قرآنی به معنای مصرف‌کردن مال است و در این کتاب آسمانی، واژه «انفاق» هم در جهت مثبت برای «کمک به مستمندان» و «تأمین مخارج خانواده» و هم در جهت منفی در مورد «مخارجی که دشمنان اسلام برای مبارزه با این دین مقدّس به کار می‌بردند» مورد استفاده قرار گرفته شده است.

پروردگار گاه در مورد رزق و روزی خود که به بندگانش هدیه می‌کند نیز از تعبیر «انفاق» استفاد کرده است.

در قرآن کریم از برخی مصادیق «انفاق» با عنوان «صدقه» نیز یاد شده است.