حزقیل(ع)، سومين خليفه ازجانشینان حضرت موسی(ع) پس ازيوشع و كالب بن يوفنا بود که به نبوّت بنی‌اسرائیل مبعوث شد. او پسر بوذى(بوزی، یا نوری) بود و به او «ابن العجوز» هم می‌گفتند؛ زیرا مادرش پیرزنى عقیم بود که صاحب فرزندى نمی‌شد تا عاقبت در سن پیرى از خدا فرزندى درخواست کرد و خداوند حزقیل را به او داد. در روایات از حضرت حزقیل به عنوان پیامبری آسمانی یاد شده است. مشهور مورّخان و مفسّران گفته‌اند که حزقیل همان ذو الکفل است که از پيامبران بوده و در قرآن بعد از نام اسماعيل(ع) و ادريس(ع) از او نام برده شده است. در گزارشی نیز آمده است که حزقیل، پدر اسماعیل پیامبری بود که در قرآن از او با عنوان «صادق الوعد» تجلیل شده است. در ضمن گفته شده که نام مؤمن آل فرعون نیز «حزقیل» بوده که به احتمال زیاد باید فرد دیگری غیر از «حزقیل نبی» باشد.