«عرش» که جمع آن «عروش» است، در اصل به معنای چیزی است که سقف داشته باشد. برخی از مشتقات ریشه «عرش» که در قرآن کریم وجود دارد نیز در همین معنا مورد استفاده قرار گرفته است(مانند آیه 259 سوره بقره). نشیمن‌گاه سلطان را که عرش می‌نامند نیز به اعتبار بلندی آن است. در قرآن کریم «عرش» هم به معنای لغوی و مادی آن و در ارتباط با تخت پادشاهان مورد استفاده قرار گرفته است وهم در معنای وسیع‌تر و فراتری از دنیای مادی و مرتبط با قدرت پروردگار که قابل توصیف برای ما نیست.