واژه «فیض» در لغت به معنای پر شدن ظرف از آب و جارى شدن از آن است و در نظر اهل معرفت به معنای جوشش وجود موجودات از ذات خداوند است. از این فرایند در فلسفه به بخشش وجود(اعطای وجود) تعبیر می‌کنند. توضیح این‌که ذات خداوند هستی محض است، شدت و کمال هستی او موجب تحقق موجودات، و یا عشق به ظهور و تجلی می‌گردد. از یک نگاه «فیض» به «فیض اقدس» و «فیض مقدس» تقسیم می‌شود. در قرآن کریم مشتقاتی از ریشه «فیض» وجود دارد که در مواردی مانند ریختن اشک، حرکت حاجیان، رویکرد انسان در رفتارهای خود و ... مورد استفاده قرار گرفته است.

پاسخ‌های مرتبط: fa10212، fa22750، fa54802، fa56010، fa56458، fa70590