«افق اعلى» اصطلاحی قرآنی است که تنها یک‌بار در سوره نجم آمده، و بر اساس برخی تفاسیر، منظور از آن، افق مشرق است.

می‌گويند: جبرئيل هميشه به صورت انسان‌ بر پیامبر(ص) نازل می‌شد، حضرت از او خواست كه به صورت اصلى خودش بر او نازل شود. جبرئيل نيز دوبار خودش را به صورت اصلى نشان داد، يک‌بار در زمين و بار دیگر در آسمان، هنگامى كه حضرت در غار حراء بود، جبرئيل از طرف مشرق و در افق اعلی بر حضرت ظاهر شد، و تمام سطح افق تا مغرب را پوشاند.

عرفا اما در تفسیر عرفانی می‌گویند افق اعلی عبارت از: نهايت مقام روح است که آن‌را مقام واحديّت و حضرت الهيّت و الوهيّت می‌نامند.