«افق مبین» اصطلاحی قرآنی است که تنها یک‌بار در سوره تکویر آمده است.كلمه «افق مبين» (افق روشن) به معناى ناحيه‌ی ظاهر و آشکار است. از آن‌جا که جبرئیل امین(ع) هنگام ابلاغ وحی معمولاً به صورت انسانى خوش‌چهره بر پيامبر اسلام(ص) ظاهر می‌شد، و پيام الهى را به ‌حضرتشان ابلاغ می‌نمود.حضرت از او خواست كه به صورت اصلى خودش بر او نازل شود. جبرئيل نيز دوبار خودش را به صورت اصلى نشان داد که یک‌بار آن در «افق مبین» بود.

برخی از مفسران اما با ذوق عرفانی به این مسئله نگریسته و معتقدند؛ ممکن است منظور از«افق مبين» ذهن سرشار پیامبر(ص) باشد كه مثل آیينه درخشان است و جبرئيل بر قلب مطهرش نازل ‌شده او را می‌بيند و وحى الهى را درک می‌كند.

بر اساس چنین تفسیری، افق مبين نمی‌‏تواند هيچ‌يک از آفاق زمين و فضاى جهان كه آفتاب و ستارگان در آن طلوع و غروب می‌نمايند باشد.