«نفخ صور» یا «دمیدن در ناقور» اصطلاحی است که با تعابیری؛ مانند «وَ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّور» و «فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُور»، در قرآن کریم مورد استفاده قرار گرفته است.

این اصطلاح در قرآن به معنای رخدادی است که به پایان جهان مادی، و آغاز رستاخیز و قیامت و ورود به جهان آخرت خواهد انجامید. از مجموع آيات قرآن به خوبى استفاده می‌‏شود كه در پايان جهان و آغاز جهان ديگر، دو تحول عظيم در عالم رخ می‌دهد که نخستين آنها فناى موجودات و انسان‌ها در جریان یک تغییر سریع بوده، و دومين آنها كه معلوم نيست چه اندازه با رخداد نخست فاصله دارد، برانگيخته شدن مردگان آن هم در یک تحول بسیار سریع ديگر است كه از اين دو تغییر و تحول در قرآن با عنوان «نفخ صور» (دميدن در شيپور) تعبير شده است.

بر اساس تعالیم دینی، فرشته‌ای به نام اسرافیل مأموریت دارد تا رخداد اول را مدیریت کند و پس از نفخه‌ی اول؛ همه‌ی موجودات دارای روح، می‌میرند؛ بعد از آن و به امر خداوند، اسرافیل نیز جان می‌‌دهد؛ پس از طی مدتی که خدا مقدارش را می‌‌داند، به آسمان‌ دستور می‌‌دهد که به حرکت درآید و کوه‌‌ها حرکت کنند و زمین به زمین دیگر تبدیل شود، سپس در صور دمیده شده و همه‌ موجودات برای حسابرسی زنده می‌‌شوند.