جندب بن جناده(ابوذر غفاری) از صحابه‌ی بزرگ پیامبر اسلام(ص) است که در همان اوایل رسالت، به آن‌حضرت گروید و از این رو وی یکی از نخستین مسلمانان به شمار می‌آید. ابوذر قبل از اسلام نیز خداپرست بود. او برخلاف دیگر مسلمانان در مکه نمانده و به قبیله‌اش بازگشت. او هنگام جنگ خندق به مدینه آمده و تا زمان رحلت پیامبر(ص) با حضرتشان بود.

ابوذر به صراحت لهجه و شجاعت شهرت داشت و با پیامبر(ص) عهد بسته بود که از سرزنش هیچ سرزنش کننده‌‌ای نهراسد. او به همراه مقداد ، سلمان و عمّار از افراد بسیار نزدیک به امام علی(ع) بود. و بعد از ماجرای سقیفه به همراه تعداد اندکی از صحابه، در کنار حضرت علی(ع) باقی ماند. ابوذر بعد از مرگ ابوبکر به شام رفت و تا زمان عثمان در آن‌جا ماند تا این‌که بعد از اعتراض‌های او به اشرافی‌گری معاویه، عثمان دستور بازگشت او به مدینه را داد. ابوذر بعد از برگشت از شام نیز ساکت نماند و اعتراضات شدیدی نسبت به شیوه مدیریت عثمان نمود که در نهایت، عثمان او را به ربذه تبعید کرد و ابوذر در آن‌جا بود تا آنکه در سال ۳۳ از دنیا رفت و عبدالله بن مسعود نیز بر او نماز گذارد.