سید بن طاووس در کتاب جمال الأسبوع نمازهای متعدی برای شب جمعه ذکر کرده است که از جمله‌ی آنها نمازی است که به «نماز حضرت خضر(ع)» معروف است. این نماز، چهار رکعت(دو نماز دو رکعتی) بوده و کیفیت آن چنین است:

در هر رکعت، یک مرتبه‌ سوره‌ی حمد و صد مرتبه آیات زیر خوانده می‌شود:

«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیهِ فَنادى‏ فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کذلِک‏ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ‏ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ فَوَقاهُ اللَّهُ سَیئاتِ ما مَکرُوا وَ حاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذابِ‏».[1]

پس از اتمام نماز نیز، صد مرتبه ذکر «لا حَوْلَ وَلا  قُوَّةَ  اِلاّ  بِاللّهِ  الْعَلِی  الْعَظیمِ»، گفته می‌شود.

سفارش شده است که سپس حاجت خود را طلب کن که إن‌شاء اللّه برآورده خواهد شد.[2]

گفتنی است؛ هر چند نویسنده‌ی کتاب، سندی برای این روایت بیان نکرده است، ولی بزرگان و علما به لحاظ اعتبار مؤلف(سید ابن طاووس)، نسبت به منقولات وی اهتمام داشته و به انجام آن سفارش می‌کنند.[3]

[1]. انبیاء، 87 - 88؛ غافر، 44 - 45.

[2]. ابن طاووس، على بن موسى، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص 126، قم، دار الرضى، چاپ اول، 1330ق.

[3]. ر. ک: 30814 (زندگی‌نامه سید بن طاووس و معرفی «مهج الدعوات»).