امام علی(ع) بیشترین سهم را در نبردها و جهادهای رسول خدا(ص) از جمله در جنگ خندق داشت که با ایثار و از خودگذشتگی حضرتشان و نبردی سنگین با عمرو بن عبدود که شجاع‌ترین فرد از سپاه دشمن، سپاه اسلام بر سپاه کفر پیروز شد که ماجرای آن در منابع تاریخی و حدیثی فراوانی از شیعه و اهل‌سنت نقل شده است و تقریبا تمام منابع، کشته‌شدن عمرو توسط امام علی(ع) را می‌پذیرند. رسول خدا(ص) نیز برای قدردانی از زحمات آن‌حضرت(ع) جملاتی را بیان فرمود - با اندک اختلافی در الفاظ - وجود دارد و به وضوح، ناظر بر فضیلت و برتری امام علی(ع) بر دیگر صحابه می‌باشد که این سخنان نیز در منابع فریقین وجود دارد، اما پذیرش آن برای افرادی که نمی‌خواهند این برتری را بپذیرند، کمی دشوار است!

1. «همانا مبارزه‌ی علی بن ابی‌طالب با عمرو بن عبدود در روز خندق برتر از عمل (عبادت) امت من تا روز قیامت است».[1]

2 . «مبارزه علی بن ابی‌طالب روز خندق برتر از اعمال امت من تا روز قیامت است».[2]

اما در یکی از منابع اهل‌سنت، بعد از نقل این حدیث، چنین نگاشته شده است که «قبح الله رافضیا افتراه»؛[3] خدا چهره آن رافضی را که این حدیث را به دروغ ساخته است، زشت گرداند!

با آن‌که ذَهَبی که یکی از بزرگ‌ترین حدیث‌شناسان اهل‌سنت است، این حدیث را با مبانی خودشان به عنوان حدیثی صحیح اعلام می‌کند![4]

3. رسول خدا(ص): «همانا ضربه علی برتر از عبادت ثقلین(جن و انس) است».[5]
4. رسول خدا(ص) وقتی امام علی(ع) به سمت مبارزه با ابن عبدود رفت فرمود: «در این روز تمام اسلام در مقابل تمام کفر قرار گرفت».‏[6]

[1]. حسکانی، عبید الله بن احمد، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، تحقیق، محمودی‏، محمد باقر، ج 2، ص 14، تهران، سازمان چاپ وانتشارات وزارت ارشاد اسلامی، چاپ اول، 1411ق.

[2]. أبو عبدالله الحاکم محمد بن عبدالله بن محمد بن حمدویه بن نُعیم بن الحکم الضبی الطهمانی النیسابوری المعروف بابن البیع، المستدرک علی الصحیحین،محقق، مصطفی عبدالقادر عطا، ج 3، ص 34، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1411ق.

[3]. همان.

[4]. عبدالرحمن بن أبی بکر، جلال‌الدین سیوطی، جامع الأحادیث، حسن عباس زکی، ج 18، ص 53، بی‌جا، بی‌تا.

[5]. ابن طاووس، علی بن موسی، الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف، محقق، مصحح، عاشور، علی، نشر خیام، ج 2، ص 519، قم، چاپ اول، 1400ق؛ سعدالدین تفتازانی، شرح المقاصد، تحقیق، تعلیق، عمیره‏، عبد الرحمن، ج 5، ص 298، قم، الشریف الرضی، چاپ اول، 1409ق؛ ایجی، میر سید شریف، شرح المواقف، مصحح، نعسانی، بدر الدین، ج 8، ص 371، قم، ‏الشریف الرضی،چاپ اول، 1325 ق.

[6]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج 1، ص 467، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1409ق.