بر اساس گزارش بسیاری از منابع، عبدالله بن (ابی‌عروه)،[1] (عزوده)،[2] (عزره‏)،[3] عروة بن حرّاق غفاری (با اندک تفاوت‌هایی در نام) یکی از افرادی بود که روز عاشورا و در دفاع از امام حسین(ع) به شهادت رسید[4] و نامش در میان شهدای کربلا ثبت و ضبط شد.

عبدالله به همراه برادرش عبدالرحمن روز عاشورا هنگامی که کمی یاران امام حسین(ع) و زیادی سپاه اموی را مشاهده کردند، خدمت امام(ع) آمده و گفتند دشمن ما و شما را محاصره کرده و ما دوست داریم که از شما دفاع کنیم و در رکاب شما کشته شویم. امام(ع) نیز سخن آنها را پذیرفت.[5]

وی بعد از حبیب بن مظاهر اسدی و قبل از بُرَیر (بُدَیر) بن خُضَیر همدانی به میدان رفت و این‌گونه رجز می‌خواند:

«قَدْ عَلِمَتْ حَقّاً بَنُو غِفَارٍ                              أَنِّی أَذُبُّ فِی طِلَابِ الثَّارِ

بِالْمَشْرَفِی وَ الْقَنَا الْخَطَّار»؛^[6]

بیقین که بنی‌غفار می‌دانند من برای خون‌خواهی به وسیله شمشیر مشرفی و نیزه کارزار می‌کنم.

عبداللَّه در این نبرد حدود بیست نفر از لشکر عمر سعد را به قتل رساند.

در زیارت‌نامه‌ی ناحیه‌ی مقدسه این‌گونه از وی و برادرش عبدالرحمن تجلیل شده است:

«السَّلَامُ عَلَی عَبْدِاللَّهِ وَ عَبْدِالرَّحْمَنِ ابْنَی عُرْوَةَ بْنِ حَرَّاقٍ الْغِفَارِیین‏»؛[7] درود بر عبدالله و عبدالرحمن دو فرزند عروة بن حرّاق از قبیله‌ی غفار.

و در زیارت امام حسین(ع) در نیمه‌ی ماه شعبان و اول ماه رجب این‌گونه به وی سلام داده شده است:

«السَّلَامُ عَلَى عَبْدِالرَّحْمَنِ وَ عَبْدِاللَّهِ ابْنَیْ عُرْوَة»؛[8] درود بر عبدالرحمن و عبدالله دو فرزند عروه.

[1]. شیخ صدوق، امالی، ص 160، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.

[2]. ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 72، بیروت، دار صادر، 1385ق.

[3]. ابو مخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، محقق، مصحح، یوسفی غروی، محمد هادی‏، ص 234، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ سوم، 1417ق؛ طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 5، ص 442، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الابواب(رجال طوسی)، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 103، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ سوم، 1427ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ج ‏3، ص 199، ریاض، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق.

[4]. ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 493، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.

[5]. تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج ‏5، ص 442؛ وقعة الطف، ص  234.

[6]. امالی، ص 160.

[7]. المزار الکبیر، ص 493.

[8]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج ‏2، ص 713، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1409ق.