نخست باید گفت؛ جامعه‌ی آرمانی و ایده‌آل اسلام، جامعه‌ای است که بندگی خدا و معنویت در آن فراگیر شده و از ظلم و بی‌عدالتی خبری نباشد؛ یعنی غلبه و سیطره با حق و عدالت بوده و جامعه‌ی بشری بر همین اساس اداره ‌شود؛[1] بنابر این، هر شغل و حرفه‌ای که با عقل و شرع منافات نداشته باشد در آن جامعه نیز می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد؛ فعالیت‌های هنری، ورزشی، تفریحی، صنعتی و فعالیت زنان نیز مشمول همین معیار کلی است؛ یعنی دلیلی بر تعطیلی مطلق این نوع فعالیت‌‌ها نداریم؛ بلکه به دلیل بالا رفتن سطح آگاهی و فرهنگی و بهبودی وضعیت اقتصادی مردم و مهیا بودن امکانات برای تمام افراد، همه‌ی این فعالیت‌ها به صورت عادلانه و با اهداف عالی انسانى در جامعه گسترش می‌یابند؛ زیرا یکی از دستورات اسلام این است که فعالیت‌های روزمره زندگی را باید به سه بخش عبادی، اقتصادی و تفریحات سالم تقسیم کرد و از بخش تفریحات سالم برای ایجاد نشاط در بخش عبادی و اقتصادی بهره جست.[2]

تمام آنچه در پرسش در مورد ورزش، هنر و ... مطرح شده، با رعایت مقررات شرعی می‌تواند زیرمجموعه بخش نشاط‌‌آفرینی ارزیابی شود که در اسلام به آن توصیه شده است.

در نتیجه جامعه‌ی آرمانی و ایده‌آل اسلام نه انگیزه علم طلبی را از دست می‌دهد و نه دچار خمودگی و افسردگی می‌شود؛ بلکه برعکس جامعه‌ای پر از فعالیت و نشاط و با طراوت خواهد بود؛ و حقوق شهروندی[3] به ویژه حقوق زنان[4] در آن جامعه به طور کامل رعایت خواهد شد. به عنوان نمونه و بر اساس برخی روایات، چنان امنیتی برای زنان فراهم خواهد شد که آنان بدون هیچ دغدغه‌ای بتوانند به تنهایی و به هرکجا که خواستند سفر کنند.[5]

[1]. ر. ک: «ویژگی‌هاى جامعه بعد از ظهور حضرت مهدى(عج) »، 127؛ «معیارهای جامعه پیشرفته و وارسته»، 23254.

[2]. ر. ک: «تفریحات و سرگرمی ها از دیدگاه اسلام»، 6909.

[3]. ر. ک: «حقوق شهروندی در جامعه اسلامی از دیدگاه امام علی(ع)»، 57415.

[4]. ر. ک: «حضور زنان در عرصه‌های مختلف جامعه»، 28230.

[5]. ابن طاووس، على بن موسى،‏ التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن، ص 145، قم، مؤسسة صاحب الأمر( عجل الله تعالى فرجه الشریف)، چاپ اول، 1416ق؛ ر. ک: «امنیت در جامعه بعد از ظهور»، 61469.