موارد وجوب سجده سهو:

به طور کلی، سجده سهو برای زیادی و نقصان (کاستی)  غیر عمدى در نماز، واجب است؛ موارد وجوب سجده سهو به شرح زیر است:

1. آن که در بین نماز، سهواً حرف بزند؛

2. آن که یک سجده را فراموش کند؛

3. آن که در نماز چهار رکعتى بعد از سجده دوّم شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت؛

4. در جایى که نباید نماز را سلام دهد مثلًا در رکعت اول سهواً سلام بدهد؛

5. آن که تشهد را فراموش کند. [1]

چگونگی انجام سجده سهو:

دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیّت سجده سهو کند و پیشانى را به چیزى که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ» یا «بِسْمِ اللَّه وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ» ولى بهتر است بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ السَّلامُ عَلَیکَ ایُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ» بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکى از ذکرهایى را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.[2]

برای آگاهی از مسائل دیگر سجده سهو به رساله توضیح المسائل مرجع تقلید خودتان مراجعه نمایید.