مراجع تقلید در جواب پرسش مطرح شده می‌گویند:

هر نماز واجبی که انسان نتوانست آن‌را در وقتش بخواند، لازم است قضایش را، به همان شکلی که باید در وقتش می‌خواند، انجام دهد. بنابراین، اگر مسافر، نماز ظهر، عصر یا عشا را نخواند، باید آن‌را دو رکعتی قضا کند، اگر چه بخواهد آن‌را در وطنش قضا کند. همچنین اگر شخص غیر مسافر، یکی از این سه نماز چهار رکعتی را نخواند، باید قضای آن‌را چهار رکعتی بخواند، حتی اگر هنگام قضای نماز در سفر باشد.[1]

حال اگر فردی اوّل وقت نماز، در سفر بود و قبل از پایان وقت آن به وطنش رسید، برای قضای آن باید زمانی را در نظر بگیرد که نماز از او فوت شده، که طبیعتا همان آخر وقت است که به وطنش بازگشته است؛ یعنی باید قضای چنین نمازی را به صورت کامل بخواند.

با این حال برخی از مراجع معتقدند، احتیاط آن است که چنین نمازی را هم به صورت شکسته و هم به صورت کامل قضا نمایند.[2]

[1]. ر. ک: بنی‌هاشمی، سید محمدحسین، توضیح المسائل (محشّٰی)، ج ‌1، ص 733، مسئله‌ی 1368، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.

[2]. خمینی، سید روح اللّٰه، تحریر الوسیلة، ج 1، ص 224، مسئله 5، قم، مؤسسه مطبوعات دار العلم، چاپ اول، بی‌تا.