معنای خاص تسبیح، منزه و پاک و مقدّس دانستن خداوند است که ذکرهای متفاوتی برای آن وجود دارد که در غالب آنها از ریشه «س‌ ب ‌ح» استفاده شده است.

اما در معنایی گسترده‌تر، تسبیح شامل ذکرهایی نیز می‌شود که در آنها از ریشه «س ب ح» استفاده نشده است، از جمله آنچه به عنوان «تسبیحات اربعه» یا «تسبیحات چهارگانه» شناخته می‌شود که تنها ذکر اول از چهار ذکر آن از ریشه «س ب ح» گرفته شده است:

 «سبحان الله»، و «الحمد لله»، و «لا اله الا الله»، و«الله اکبر».

بر زبان آوردن تسبیحات اربعه به صورت مستقل دارای اجر و پاداش است؛ اما با این وجود به عنوان بخشی از دعاها و عبادات دیگر نیز در نظر گرفته شده است. به عنوان نمونه این ذکر در رکعت سوم و چهارم نمازهای سه رکعتی و چهار رکعتی خوانده می‌شود.

گفتنی است که به نظر برخی از مراجع، تسبیحات اربعه باید سه مرتبه در رکعت سوم و چهارم نمازها خوانده شود؛ اما گروهی دیگر خواندن تنها یک مرتبه را کافی می‌دانند.

برای آگاهی بیشتر، نمایه «ثواب ذکر تسبیحات اربعه» را در همین سایت مطالعه کنید.