مجلسی در بحار الانوار می نویسد: هنگامی که رسول خدا (ص) به همراه یارانش در حال ساخت مسجد بودند، یکی از صحابه با لباس شیک و ژست خاص، از آن جا می گذشت، عمار بن یاسر با دیدن این صحنه اشعاری را سرودند که بدین مضمون است: هرگز مساوی نیستند کسانی که بنای مسجد می گذارند و در آن مکان به رکوع و سجده می پردازند با کسانی که اهل عناد و دشمنی اند و از نشستن گرد و غبار بر لباس فاخر خود پرهیز می کنند.[1]

ابن هشام نیز در کتاب سیره ی خود اشعار عمار یاسر را با همین مضمون نقل کرده است.[2]