لطفا صبرکنید
107723
- اشتراک گذاری
از کارهای که در آموزه های دینی از آن نهی شده، کسالت و تنبلی است، و ائمه (ع) از این خصلت نکوهیده به خداوند پناه می بردند.
برخی از دعاهایی که از ائمه (ع) در این زمینه رسیده، عبارت است از:
1. مسعده فرزند صدقه می گوید: از امام صادق (ع) درخواست دعایی کردم که در حاجت های بزرگ خداوند را به آن بخوانم، حضرت فرمود دعای پدر بزرگم امام سجاد (ع) را به تو تعلیم می دهم...که در این دعا، حضرت سجاد (ع) از کسالت و تنبلی پناه به خدا می برد: "...وَ أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَسَلِ وَ الْفَشَل..."؛[1] و پناه مىبرم بتو از بی حالى، و سستى... .
2. در فرازی از دعای روز چهار شنبه از امام علی (ع) که توصیه به خواندن آن شده، چنین آمده است: "اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ النِّسْیَانِ وَ الْکَسَلِ وَ التَّوَانِی فِی طَاعَتِکَ وَ الْفَشَل"؛[2] خدایا به تو پناه می برم از فراموشی و تنبلی و سستی و بی حالی در انجام وظایفی که به عهده من گذاشتی... .
3. در قسمتی از مناجات پیامبر (ص) چنین آمده است: "وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِالنَّشَاطِ وَ أَعِذْنَا مِنَ الْفَشَلِ وَ الْکَسَل..."؛[3] خدایا بر ما منت گذار و نشاط و شادابی به ما عنایت کن و از کسالت و سستی ما را نگهدار... .
گفتنی است که نقش و جایگاه تلاش و کوشش در زدودن خصلت های نکوهیده، به همراه توسل و دعا نباید مورد غفلت قرار گیرد.
این پرسش پاسخ تفصیلی ندارد.