اگرچه داشتن طهارت و وضو در بسیاری از اماکن از جمله زیارتگاه‌ها سفارش شده است، ولی واجب نیست؛ لذا به نظر می‌رسد مشکل شما بیشتر در انجام واجبات و نماز است. بنابر این در مورد این مسئله باید گفت:
کسى که در اثر بیمارى، نمى‌تواند از خارج شدن باد معده جلوگیرى کند، باید به وظیفۀ کسانى که نمى‌توانند از بیرون آمدن غائط^[1] جلوگیری کنند، عمل نماید.^[2] بنابراین وظیفه ایشان در انجام نماز آن است که:
چنانچه یقین دارد از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پیدا مى‌کند، باید نماز را در وقتى که مهلت پیدا مى‌کند بخواند. و اگر مهلت او به مقدار کارهاى واجب نماز است، باید در وقتى که مهلت دارد، فقط کارهاى واجب نماز را به جا آورد و کارهاى مستحبّ آن؛ مانند اذان و اقامه و قنوت را ترک نماید.
اما اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پیدا نمى‌کند و در بین نماز چند بار غائط از او خارج مى‌شود که اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگیرد سخت نیست، باید ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد وضو بگیرد و بقیه نماز را بخواند.^[3] و اگر وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است، اگر بتواند مقدارى از نماز را با وضو بخواند، باید براى هر نماز یک وضو بگیرد.^[4]
گفتنی است، آنچه ذکر شد نظر مشهور علما است، اما باتوجه به اختلاف نظریات فقها در جزئیات این مسئله، می‌توانید برای آگاهی بیشتر به کتاب مذکور در پاورقی مراجعه کرده یا نام مرجع تقلید خویش را ذکر نمایید تا پاسخ مربوطه برای شما ارسال گردد.
ضمائم:
پاسخ حضرت آیت الله مهدی هادوی تهرانی (دامت برکاته):
شما تا جایی که گرفتار عسر و حرج و سختی نمی‌شوید با وضو و اگر وضو ممکن نبود با تیمم، اعمال مشروط به طهارت از حدث را انجام دهید.    لینک به سایت استفتائات