در منابع روایی دعایی به نام «دعای نور» نقل شده که برای شفای بیماری تب مفید است:  

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ، بِسْمِ اللَّهِ نُورِ النُّورِ، بِسْمِ اللَّهِ نُورٌ عَلَى نُورٍ، بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی هُوَ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ، بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَ أَنْزَلَ النُّورَ عَلَى الطُّورِ فِی کِتَابٍ مَسْطُورٍ فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلَى نَبِیٍّ مَحْبُورٍ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَ عَلَى السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ مَشْکُورٌ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ»؛[1] به نام خدای روشنی بخش؛ به اسم خدایی که روشنى بخش‏ روشنى است، به نام خدا که نورى است‏ بر نور، به نام خدایى که او است تقدیرکننده هر چیز؛ به اسم خدایى که نور را از نور خلق کرد. سپاس خدایى را که نور را موجود نمود، و نور را بر کوه طور، در کتابی نوشته شده، در صفحه‌ای گسترده؛ به اندازه‌ای که مقدر بود بر پیامبرى نیکو کار نازل کرد؛ و سپاس خدایى را که به قوّة و غلبه از او یاد می‌شود؛ و به مباهات مشهور است؛ بر خوشحالى و سختى شکر می‌شود، و درود و رحمت فرستد خدا بر سیّد ما که محمّد است و بر آل او که پاک‌‌اند از گناه.

این حرزى است که حضرت فاطمه(ع) آن‌را به سلمان فارسی آموخت. سلمان می‌گوید بیش از هزار نفر از مردم مدینه و مکه را سراغ دارم که به ‌وسیله این حرز به اذن خدا از گرفتارى دائمى تب شفا یافتند.