در زمینه پرسش مطرح شده؛ از دو راه می‌توان جواب داد:
1. جواب نقضی: همین اشکال در پیامبران نیز وارد است؛ خداوند می‌فرماید: «لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ»؛[1] میان هیچ‌یک از پیامبران وى، فرق نمی‌نهیم. در حالی‌که چنین اشکالی را کسی مطرح نمی­کند. و پیامبران برای مقاصد و برنامه‌های بس والا از طرف خداوند، برای زندگی این جهانی و آن جهانی انسان‌ها در زمان‌های مختلف مبعوث شده‌اند.
2. جواب حلی: اگرچه ریشه کلام معصومان(ع)، نور واحدی است اما بر حسب زمان و مکان، شیوه ارائه و تبلیغ آن متفاوت می‌باشد. با دقت در سیره عملی معصومان(ع) این مطلب به روشنی مشاهده می‌شود که روش زندگی و برخورد آنان در مسائل فردی و اجتماعی از جنبه‌های مختلف فرهنگی و سیاسی بر اساس مقتضیات زمان و مکان بوده و این مطلب منافاتی با یگانه بودن سخن آنان ندارد و ضرورت وجود آنان را در زمان‌ها و مکان‌های مختلف به اثبات می‌رساند و روش پیامبران نیز همین گونه بوده است که سخنانشان بر اساس نیاز مردم -و نه دانش خودشان- در زمان‌های مختلف متفاوت بوده است، در سخنی رسول گرامی اسلام(ص) می‌فرماید: «إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَنْبِیَاءِ نُکَلِّمُ النَّاسَ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِمْ »؛[2] ما گروه پیغمبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل خودشان سخن بگوئیم.

---