اسلام برای بر آورده شدن نیازهای زن و مرد، چهارچوب ازدواج را معین کرده است و هر گونه ارتباط جنسی اعم از صحبت های عاشقانه، لمس و نوازش و ... باید بعد از عقد ازدواج باشد. و حتی دختر و پسری که با هم نامزد هستند و قرار است که در آیندۀ نزدیک با هم ازدواج کنند قبل از ازدواج نمی توانند از یک دیگر استفاده و لذت جنسی ببرند حتی اگر در حد گفت و شنودهای عاشقانه و دست دادن باشد.

به هر حال از نظر اسلام، برآورده شدن نیازهای جنسی زن و مرد، الزاماً باید در چارچوب شرع مقدس باشد. اکثر مراجع فعلی، عقد نکاح با دختر باکره را مشروط به اجازه پدر یا جد پدری می‏دانند[1].

اما در جایی که انسان بخواهد صرفا یک ارتباط معمولی، با جنس مخالف داشته باشد، آیا مجاز است یا نه؟ با نگاهی به پاسخ مراجع عظام تقلید به برخی از استفتاءات، جواب سؤال فوق را پی گیری می کنیم:

سؤال1: آیا در گفتگوی زن و مرد نامحرم، فرقی بین گفت و گوی مستقیم و از راه دور هست؟

همۀ مراجع: خیر، هیچ تفاوتی در حکم نمی کند و در هر دو مورد، اگر با قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال دارد.[2]

سؤال2: چت کردن با جنس مخالف و رد و بدل کردن صحبت های معمولی، چه حکمی دارد؟

همۀ مراجع: در صورتی که خوف فتنه و کشیده شدن به گناه وجود داشته باشد. جایز نیست.[3]

سؤال3: آیا سلام کردن مرد به زن نامحرم و زن به مرد نامحرم، جایز است؟

همۀ مراجع: اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال ندارد.[4]

سؤال4: شوخی کردن با نامحرم چه حکمی دارد؟

همّۀ مراجع: اگر با قصد لذت (جنسی) باشد و یا بترسد به گناه بیفتد، جایز نیست.[5]

سؤال 5: آیا ارتباط صمیمی بین دختر و پسر در هنگام همکاری یا مهمانی اشکال دارد؟

همۀ مراجع: دوستی بین دختر و پسر جایز نیست؛ چون ترس افتادن به گناه در میان است. اما ارتباط شغلی، اگر باعث مفسده نشود و موازین شرع در آن رعایت شود، اشکال ندارد.[6]

سؤال6: نامه نگاری با نامحرم و طرح مسائل شهوانی از طریق ایمیل، چه حکمی دارد؟

همۀ مراجع: طرح مسائلی که باعث ایجاد فتنه و فراهم آوردن زمینه فساد است، اشکال دارد.[7]

از مجموع مطالب و مسائل مطروحۀ فوق نتیجه می گیریم که: هر گونه ارتباط بین دختر و پسر، قبل از ازدواج، اعم از ارتباط مستقیم و غیر مستقیم، حتی در حد گفت و شنودهای عاشقانه اگر با قصد لذت (جنسی) باشد و یا خوف فتنه و ترس افتادن به گناه در آن وجود داشته باشد، جایز نبوده و اشکال دارد.[8] و در این جهت اطلاع (و حتی اجازه) یا عدم اطلاع والدین تأثیری ندارد. اما صبحت کردن برای  ازدواج در صورتی که قصد جدی ازدواج داشته باشند، در حد آشنایی و بدون قصد لذت یا خوف فتنه و ترس افتادن به گناه، اشکالی ندارد[9].

اکثر مراجع فعلی، عقد نکاح (موقت یا دائم) با دختر باکره را مشروط به اجازه پدر یا جد پدری می‏دانند[10]؛ ولی اگر باکره نباشد و یا پدر و جد پدری نداشته باشد، نیازی به اجازه نیست.

امام خمینی (ره) و سیستانی و نورى همدانی می فرمایند:" دختری که به حد بلوغ رسیده و رشیده است؛ یعنی مصلحت خود را تشخیص می دهد, اگر بخواهد شوهر کند, چنان چه باکره باشد[11]، باید از پدر یا جد پدریِ خود اجازه بگیرد و اجازه مادر و برادر لازم نیست."[12]

آیات عظام خامنه ای، فاضل لنکرانی، صافی، مکارم، وحید، تبریزی می فرمایند:" بنابر احتیاط واجب، باید از پدر یا جد پدریِ خود اجازه بگیرد."[13]

حضرت آیت الله بهجت می فرماید: بنابر احتیاط تکلیفا؛ اجازه شرط است.[14] (یعنی هر چند عقد بدون اجازه پدر باطل نیست، اما گناه و معصیت است).

رشیده به دختری اطلاق می گردد که مصلحت خود را تشخیص می دهد و به دور از فشار هیجانات و تحریکات شهوانی تصمیم می گیرد و به آیندهء خود و خانواده و حیثیت خانوادگی توجه دارد. اما دختری که از بلوغ عقلی برخوردار نیست و نمی تواند راجع به آینده تصمیم بگیرد و خیر و صلاح خود و خانواده اش را نمی داند، هر چند سنّش زیاد باشد، رشیده نخواهد بود و بدون اذن پدر یا جد پدری نمی تواند ازدواج کند.[15]،[16]

برای آگاهی بیشتر به نمایه های زیر رجوع کنید:

1. سؤال 671 (سایت: 717) (حکم روابط جنسی قبل از عقد)

2. سؤال 1222 (سایت: 1219) (چت کردن دختر و پسر)

3. سؤال 695 (سایت: 743) (ازدواج موقت بهترین راه حل)