در حقیقت این سخن که قرآن از سوى خدا است، در سطوح مختلف قابل طرح می‌باشد و معانى عمیق متعددى دارد، به‌طورى که هر کدام از آنها عمیق‌تر و دقیق‌تر و سخنى فراتر از سخن قبلى است. این معانى عبارت‌اند از:

الف) مفاد و محتواى قرآن از سوى خداوند است.

ب) علاوه بر آن، تک تک الفاظ نیز از سوى خداوند است.

ج) ترکیبات این الفاظ که در قالب آیات آمده‌اند، نیز از سوى او است.

د) مجموعه این آیات که به صورت سوره‌ها تجلى کرده است، هم از ناحیه خدا می‌باشد.

هـ) چینش و ترتیب سوره‌ها در کنار یکدیگر و تشکیل قرآن موجود نیز از ناحیه او است.[1]

دو مطلب اخیر همان مسئله جمع قرآن است که در این‌باره «وحیانى بودن قرآن»، سؤال 67 و «جمع‌آوری و تنظیم قرآن»، سؤال 71 را مطالعه کنید.

[1]. هادوى تهرانى، مهدى، مبانى کلامى اجتهاد، ص 45، قم، خانه خرد، چاپ اول، 1377ش.