1. اگر شخصی در عقد موقت، یقین به انقضای مدت عقد نداشته باشد، عده‌ای از مراجع تقلید[1] معتقدند زوجیت مرد و زن باقی بوده و ارتباط آنان مانعی ندارد، ولی برخی از فقها[2]  از باب احتیاط می‌گویند:در زمان شک، نباید رابطه داشته باشند.
2. تماس بدنی بدون آمیزش و بدون خروج منی روزه را باطل نمی‌کند، ولی اگر دخولی انجام شده یا در اثر ارتباط، منی خارج شود، روزه باطل و قضا و کفاره واجب می‌گردد.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[3]
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
باید در زمان شک رابطه نداشته باشند، ولی تماس بدنی بدون آمیزش اشکالی برای روزه ندارد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
محکوم به باقی ماندن عُلقه زوجیت است و اگر دخولی صورت نگیرد روزه صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
چنانچه احتمال بقای مدت عقد بوده ]و دخول صورت گرفته[کفاره جمع ندارد ولی روزه باطل است و قضا و کفاره دارد.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چناچه یقین به انقضای مدت عقد نداشته باشد زوجه او بوده و ارتباط مانعی ندارد ولی اگر درزمان روزه دخولی صورت بگیرد و یا منی خارج شود موجب بطلان روزه و کفاره عمدی خواهد بود.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. تا زمانی که یقین دارید عقد باقی است، ارتباط جایز است اما  مدتی را که شک دارید به احتیاط واجب نباید ارتباطی داشته باشید و برای اطمینان می توانید باقیمانده مدت را ببخشید و دوباره عقد کنید.
2. ارتباط بدنی اگر به انزال منی و یا دخول منجر شود، روزه را باطل می‌کند و فرقی نمی‌کند که این ارتباط حلال باشد یا  حرام.   لینک به سایت استفتائات

---