پرسش شما از دو بخش زیر تشکیل شده است:

1- آیا زن حائض می تواند برای یاد خدا، به حالت نماز بیایستد؟

2- آیا زن حائض می تواند در نماز جماعت اداره به شکل ظاهری شرکت کند؟ که به ترتیب به پاسخ آنها می پردازیم.

اول:

از آنجایی که انسان در دنیای خاکی و مادی پانهاده و با امور مادی بسیاری روبروست و در معرض جذب و سقوط قرار دارد از این رو شدیدا به یک ارتباط تنگاتنگ و نزدیک با عالم بالا و ماوراء طبیعی، نیاز دارد و نماز بهترین و بالاترین پاسخ به این نیاز است.

نماز، دیدار محبوب است و خلوت با او پایان هجر است و لحظه وصال. حضور در پیشگاه پادشاه مقتدر است که گاه زبان به حمد و ثناى او مى‏گشایى و زمانى اظهار عجز مى‏دارى. رخصت تشرف را قدر مى‏نهى و نیازهایت را بر زبان مى‏رانى. شکوه و جلال درگاهش را دیده، از حقارت خویش سر به آستانش مى‏نهى، زمان را غنیمت شمرده، ذکر جمال و جلالش مى‏کنى. چون بدون دعوت نرفته‏اى و آداب حضور رعایت نموده‏اى، نزدیکتر رفته و نجواى عاشقانه سرداده، از نیکان و بندگان صالح، خصوصاً، نام مبارک بنده مخصوص او را بر زبان جارى مى‏کنى و...، با اندوهِ پایان یافتن وقت ملاقات و با شوق دیدار بعدى، سلامش مى‏دهى و سرمست از دیدارش، در حالى که زبان به تکرار نام زیبایش حرکت مى‏دهى، با قلب و جان، با یاد او به حیات خویش ادامه مى‏دهى[1].

از این رو می بینیم در حالت های  سخت و دشوار؛ مثل کسی که در حال غرق شدن است یا مورد هجوم دشمن قرار گرفته است هم نماز مکلف ساقط نمی شود و در فقه نمازهایی به عنوان نماز غرقی و نماز خوف و ... وارد شده است که در آن شرایط خاص خوانده می شود بنا بر این شایسته نیست که زن در حالت حیض این ارتباط را مطلقا قطع کند.

از این رو فقهاء فرمودند:

مستحبّ است زن حائض در وقت نماز، خود را از خون پاک نماید و پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگیرد و اگر نمى‏تواند وضو بگیرد تیمم نماید و در جاى نماز رو به قبله بنشیند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود‏.[2]

دوم:

اگر حضور در نماز جماعت اداره (به طور ظاهری) مستلزم اموری مثل ورود در مسجد و ... نباشد که بر زن حائض حرام و یا مکروه است[3] صرف شرکت در صف جماعت بدون این که نیت نماز جماعت بکند اشکالی ندارد.