[1] آیات عظام مرحوم گلپایگانى (ره)، و صافى (مدظله العالی): ولى اگر دامى‏در آب براى صید ماهى نصب کنند و ماهى بعد از به دام افتادن، در آب بمیرد، حلیّت آن بعید نیست اگر چه أحوط، ترکِ خوردن آن است.

 آیات عظام مرحوم خوئى (ره)، فاضل (ره)، زنجانى (مدظله العالی): مگر این که در تور ماهیگیر در آب بمیرد که در این صورت خوردنش حلال است.

 آیت الله العظمی مرحوم تبریزى (ره): ولى اگر در تور ماهیگیرى در آب بمیرد خوردنش حلال است.

 آیت الله العظمی نورى (مدظله العالی): ولى اگر دامى در آب براى صید ماهى نصب کنند و ماهى بعد از اینکه به دام افتاد، در آب در داخل دام بمیرد، حلال بودن آن خالى از قوت نیست هر چند أحوط، ترک خوردن آن است.

[2] آیت الله العظمی سیستانى (مدظله العالی): اگر ماهى‏اى که در اصل خلقتش فلس‏دار باشد هر چند از جهت عارضى فلس از او جدا شده باشد زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد، پاک و خوردن آن حلال است. و چنانچه در آب بمیرد پاک است ولى خوردن آن حرام مى‏باشد، هر چند با وسیله‏اى مانند زهر بمیرد مگر این که در تور ماهیگیر در آب بمیرد که در این صورت خوردنش حلال است و ماهى بى فلس را اگر چه زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد حرام است؛ آیت الله العظمی مکارم (مدظله العالی): ماهى حلال آن ماهى است که فلس داشته باشد، خواه فلس آن کم باشد یا زیاد، کوچک باشد یا درشت؛ حتَّى ماهیانى که فلس آنها سست است و در دام مى‏ریزد، حلال است ولى فلس هاى ذرّه‏بینى و مانند آن، که مردم به آن فلس نمى‏گویند، فایده‏اى ندارد؛ اگر ماهى را زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد، پاک و حلال است، حتَّى اگر در دامى که در آب باشد بمیرد، آن نیز حلال است. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج‏2، ص 591و590، مسأله 2615.