اصل قربانی کردن و اطعام دیگران - حتی بدون بهانه‌ای خاص - دارای پاداش بوده و اساساً هر صدقه‌ای دارای پاداش است. بویژه در مورد قربانی کردن، بعد از خرید منزل روایت خاص وارد شده است: راوی از امام صادق(ع)، و آن‌حضرت از پدران بزرگوارش نقل کرده است که رسول خدا(ص) فرمود: کسى که خانه‌‏اى بسازد و گوسفند چاق و فربهى را قربانى کند و از گوشت آن به بینوایان اطعام کند، سپس بگوید: «پروردگارا! (شرّ) دیوان و آدمیان نافرمان و شیاطین را از من دور ساز، و این خانه را براى من با برکت گردان» (اگر چنین کند) آنچه را که آرزو می‌کند به او داده خواهد شد.[1]
در مورد استحباب قربانی‌کردن برای خریدن وسیله نقلیه به روایتی برنخوردیم، و شاید دلیلش هم این باشد که در زمان‌های گذشته وسیله‌های سواری مانند اسب ارزش‌ مادی چندان بالایی نداشتند، امّا با توجه به این‌که در قربانی معمولاً تمام گوشت و یا مقداری از آن به نیازمندان داده می‌شود؛ از این‌رو می‌توان این قربانی را تحت عنوان عام صدقه قرار داده و تمام آثار صدقه را برای آن نیز درنظر گرفت.
امام صادق(ع) فرمود: صدقه دادن آشکارا هفتاد نوع بلا را دور می‌سازد، و صدقه پنهانى خشم پروردگار را فرو می‌‏نشاند.[2]
بر این اساس، قربانی برای دور کردن بلاها و ورود خیر و برکت در هر کاری می‌تواند مفید باشد، به شرط آن‌که گوشت آن به نیازمندان داده شود.
بر این اساس، آثار صدقه و قربانی کردن در صورتی بر کشتن گوسفند بار می‌شود که، اولاً: با قصد قربت انجام شود، نه برای نشان دادن به مردم؛ چون یک کار خیر را می‌توان با نیت و اغراض فراوانی انجام داد.
ثانیاً: گوشت آن، دست کم مقداری از آن به نیازمندان داده شود.
در ضمن برخی رسوم پیرامونی آن نیز مورد قبول نیست. بویژه آن‌که مثلاً با پرداخت مبلغ اندکی تنها خون ریخته شود و گوشت آن توسط خود قصاب فروخته شود! یا این‌که خون آن به ماشین مالیده شود.
با مراعات شرایطی که بیان شد، نظر به این‌که قربانی کردن خود یک نوع صدقه دادن آشکارا است، امید است شخص و ماشینش از انواع بلاها دور باشند.
در پایان اشاره به این نکته خالی از لطف نیست که علاوه بر قربانی کردن دقت و احتیاط در رانندگی نیز شرط سلامت است، این‌طور نیست که شخص قربانی کند و هر نوع بی‌قانونی را مرتکب شود و اگر اتفاقی افتاده بگوید من که قربانی کردم، پس چرا چنین اتفاقی افتاده است؟ بر این اساس، بعد از قربانی و صدقه، لازم است، احتیاط کنیم اما خود را به خدا سپرده و تسلیم قضا و قدر او باشیم.

---