در فرض سؤال، چنین روزه‌ای صحیح نیست، جز در مورد پدری که روزه قضا داشته و پسر بزرگ‌ترش چنین نیت کند که اگر خودم روزۀ قضا داشتم، برای خودم و اگر نداشتم، به عنوان قضای پدرم باشد، که در این صورت - چون قضای روزه پدر بر پسر بزرگ‌ترش واجب است - روزه‌اش صحیح می‌باشد.
با این وجود، برخی مراجع[1] معتقدند با توجه به عدم آگاهی فرد از این مسئله، روزه‌‌های قبلی وی صحیح است.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
روزه مذکور اشکال دارد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر روزه پدر هم بر شما واجب باشد مى‌توانید قصد ما فی الذمه کنید.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
نسبت به گذشته مشکلی ندارید، اما در آینده تعیین کنید.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. در صورتی فرد برای روزه‌های خودش به صورت مردد نیت کند؛ مثلاً نیت کند اگر روزۀ واجب داشتم، به عنوان واجب حساب شود و اگر نداشتم، مستحبی باشد یا نیت کند اگر قضا داشتم، به عنوان قضا حساب شود و اگر روزۀ کفاره داشتم، کفاره حساب گردد، روزه‌اش صحیح است و اگر بعدها معلوم شود واجبی بر عهده داشته است، به جای همان محسوب می‌شود یا اگر معلوم گردد کفاره‌ای بر گردن نداشته و قضا بر عهده داشته است، به جای همان قضا محاسبه می‌گردد.
2. در صورتی که فرد برای روزه‌های خودش و دیگری به صورت مردد نیت کند؛ مثلاً نیت کند اگر من روزۀ قضا داشتم، برای خودم باشد و اگر نداشتم، برای دیگری حساب شود، روزه‌اش صحیح نیست؛ مگر در مورد پسر بزرگ که مثلاً نیت کند اگر خودم روزۀ قضا داشتم، برای خودم و اگر نداشتم، به عنوان قضای پدرم باشد که در این صورت روزه‌اش صحیح خواهد بود و اگر بعدها معلوم شود خودش قضا نداشته و پدرش داشته است، به جای قضای پدر محسوب می‌گردد.
لینک به سایت استفتائات
 

---