گروهی از سپاهیان یزید، مأمور به حمل سر امام حسین(ع) و اسرای کربلا به شام بودند. سکه‌هایی در اختیار این افراد بود که یا از سپاه حضرتشان به غنیمت گرفته و یا از دیگران هدیه و رشوه گرفته بودند. بر اساس برخی گزارش‌ها، ‌بخشی از این سکه‌ها به صورت اعجاز‌آمیز تبدیل به سنگ و سفال شد:
1. یکی از افرادی ‌که سر مطهر امام حسین(ع)[1] را از کوفه به سمت شام می‌برد، نقل می‌کند که وقتی سر امام(ع) را به معبد راهبی مسیحی رساندیم، او مقدار ده هزار درهم به ما داد تا مدت یک شب سر مطهر امام(ع) را در نزد خود نگهدارد. فرمانده گروه نیز این معامله را پذیرفت و سکه‌ها را دریافت کرده و آنها را بررسی کرد تا اصلی و به اندازه باشند ... سپس هنگامی که به نزدیک دمشق رسیدند، فرمانده از سپاهیانش خواست که آن پول را نزد او بیاورند و وقتی آن پول‌ها را آوردند، هم فرمانده و هم سپاهیانش دیدند که آن پول‏ها به سفالی تبدیل شده‏ و در یک طرف آنها نوشته شده بود: «لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ»؛[2] هرگز گمان نکنید که خدا از رفتار ستم‌گران، غافل است.
و در طرف دیگر آن سکه‌ها این آیه دیده می‌شد: «وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»؛[3] آنها که ستم کردند به زودى می‌دانند که بازگشتشان به کجا است‏.[4]
2. از ابن عباس روایت شده است: ام کلثوم به نماینده ابن زیاد گفت: این هزار درهم را بگیر و سر مبارک حسین(ع) را مقداری جلوتر ببر و ما را سوار بر شتران و در انتهای جمعیت قرار ده تا مردم به سرها نگاه کرده و به ما ننگرند. آن فرد پول‏ها را گرفت و سر مقدس امام حسین(ع) را جلوتر برد، اما فردای آن روز، هنگامی که به درهم‌ها نگریست، تنها سنگ‌های سیاهی را مشاهده کرد که آیات «وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ»[5] و «وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون‏»[6] بر دو طرف آن نگاشته شده بود.
 

---