1. تألیف، به معنای جمع کردن و انس گرفتن است.[1] «مؤلّفة قلوبهم» کافران و مسلمانان مخالف یا سست‌ایمانی را می‌گویند که به منظور خوش‌بینی و تمایل آنها به اسلام و قوت ایمانشان و یا شرکت آنها در جهاد، جایز است انسان زکات مالش را به آنها پرداخت نماید.[2] مثلاً در کشورى غیر مسلمان زلزله‌اى اتفاق افتاده و عدّه‌اى بى‌خانمان شده‌اند، در این‌جا می‌شود از زکات به آنها کمک کرد تا به اسلام خوش‌بین شوند.[3]
2. هر چند مکلف می‌تواند چنین افرادی را خود تشخیص داده و زکات مالش را به ایشان برساند، ولی بهتر آن است که در این امور طبق تشخیص مجتهد جامع الشرایط عمل نماید.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[4]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
در فرض مرقوم مرجع تشخیص مکلف است، هر چند افضل بلکه احتیاط مستحب آن است که زکات را برای مصرف به ولی فقیه بدهند، مگر وقتی که ولی فقیه حکم کند که به خاطر مصلحت اسلام و مسلمین به او بپردازند که در این صورت پیروی از او واجب است، هر چند مقلد او نباشند.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
مراد از مؤلفة قلوبهم مسلمان سست اعتقادى است که با پرداخت زکات، ایمان قوى‌ترى پیدا مى‌کند.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
در صورتی که خود مکلف قصد پرداخت دارد تعیین و تشخیص مورد مصرف با خود او است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
افراد ضعیف الایمانى که با گرفتن زکات تقویت مى‌شوند و تمایل به اسلام پیدا مى‌کنند، مؤلفه قلوبهم هستند.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی (مد ظله العالی):
مراد کفاری است که اگر زکات به آنها بدهند به دین اسلام مایل می‌شوند یا در جنگ به مسلمانان کمک می‌کنند و تشخیص آن با فقیه است.

---