برخی اعمال انسان در دنیا به تدریج موجب کم‌رنگ شدن دین و سرانجام باعث از بین رفتن دین خواهد شد؛ مانند:

1. دشمنی با یکدیگر: پیامبر اسلام(ص): «... از دشمنى دورى کنید که دین را از بین می‌برد».[1]

و از حضرتشان نقل شده است: «اصلاح بین افراد بهتر از نماز و روزه بسیار است، و کینه و فساد بین افراد، زایل‏کننده دین است».[2]

2. بدعت گذاشتن در دین:[3] امام علی(ع): «چیزی مانند بدعت، دین را از بین نمی‌برد...».[4]
3. پیشوای گمراه: پیامبر اسلام(ص): «چیزی مانند پیشوای گمراه باعث از بین رفتن دین انسان نمی‌شود...».[5]
4. ترک نماز:[6] پیامبر اسلام(ص): «نماز ستون دین است و کسی که آن‌را ترک کند، دین خود را از بین برده است».[7]
5. سختی‌ها و دشواری‌ها:[8] امام علی(ع): «سالم ماندن از سختى آزمایش‌ها را درخواست کنید؛ چراکه سختى آزمایش، می‌تواند دین را از بین ببرد».[9]
6. رباخواری.[10]

اما در ارتباط با جنابت در روز باید گفت که به احتمال زیاد، مراد کاربر جنابت از حرام است، اگر چه جنابت از حرام یکی از راه‌های کم‌رنگ شدن و از بین رفتن دین در افرادی است که دارای روابط نامشروع‌اند، اما با این وجود و با جست‌وجویی که داشتیم، در منابع معتبر، روایتی را نیافتیم که صریحاً این مورد را نیز از عوامل زائل‌کننده دین اعلام نمایند.

در جنابت حلال نیز که چنین موضوعی از اساس درست نبوده وبه هیچ وجه نمی‌توان به این باور ملتزم شد که چنین جنابتی در روز مخالف موازین دینی است،‌ بلکه  در روایاتی صریحا به آن توصیه شده است:

«اگر به دنبال همبستری در ظهر روز پنج‌شنبه و هنگامی که آفتاب در وسط آسمان است، فرزندی به دنیا آید شیطان به آن فرزند نزدیک نگردد و او شخص فهمیده‌ای خواهد بود و در دین و دنیا سالم خواهد ماند. هم‌چنین اگر همبستری پس از عصر روز جمعه باشد، امید می‌رود که فرزند از بزرگان باشد...».[11]

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 346، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

[2]. هلالی، سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس الهلالی، محقق، مصحح، انصاری زنجانی خوئینی، محمد، ج 2، ص 925، قم، نشر الهادی، چاپ اول، 1405ق.

[3]. «معنا و ملاک بدعت»، 1324؛ «مخالفت امام علی(ع) با بدعت‌ها»، 51539.

[4]. کراجکی، محمد بن علی، کنز الفوائد، محقق، مصحح، نعمة، عبد الله، ج 1، ص 350، قم، دارالذخائر، چاپ اول، 1410ق.

[5]. دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب إلی الصواب، ج 1، ص 75، قم، الشریف الرضی، چاپ اول، 1412ق.

[6]. «معنا و آثار نماز»، 2997؛ «آثار و برکات نماز اول وقت و سبک نشمردن نماز»، 33705.

[7]. ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغة، محقق، مصحح، ابراهیم، محمد ابوالفضل،‏ ج 10، ص 206، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق.

[8]. «حل مشکلات با عمل به دستورات اسلام»، 6063؛ «تقوا راه برون‌رفت از مشکلات»، 96307.

[9]. ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول ص، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 111، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق.

[10]. «رباخواری، از بین برنده دین و ایمان»، 93809.

[11]. شیخ صدوق، امالی، ص 569، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.