آنچه که در دنیا به عنوان گناه مطرح می‌شود، اصلی‌ترین دلیل ممنوعیت آنها از طرف دین و شرع، این است که انجام آن اعمال، انسان را از خدا دور کرده و روح و قلب او را پلید و ناپاک می‌سازد. اما نعمت‌های بهشتی، به دلیل تفاوتی که در ماهیت آنها با برخی از متاع‌های دنیایی؛ مانند شراب، غنا و... وجود دارد، چنین ویژگی منفی ندارند، بلکه دارای آثار مثبت برای بهشتیان هستند و موجب قرب آنان به خدا می‌شود. این مطلب را می‌توان با توجه به روایتی که مربوط به مسئله نغمه‌خوانی حورالعین می‌شود، به دست آورد. در این باره از پیامبر اسلام(ص) نقل شده است: «هر بنده‌ای که وارد بهشت می‌شود، یک حوری در بالای سرش و یک حوری در کنار پاهایش می‌نشیند و با بهترین صدایی که جن و انس شنیده‌اند، به نغمه‌خوانی مشغول می‌شوند. البته این ترانه‌خوانی به ساز شیطان نخواهد بود، بلکه به تمجید و تقدیس خدا خواهد بود».[1]
درباره موارد دیگر نیز همین مسئله صدق می‌کند؛ از این‌رو خداوند درباره شراب بهشتی در قرآن چنین می‌فرماید: «وَ أَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ»؛[2] و نهرهایى از شراب [طهور] که مایه لذّت نوشندگان است. اما این شراب بهشتی، هیچ ارتباطی با شراب آلوده دنیا ندارد، بلکه همان‌گونه که خود قرآن توصیف می‌کند، این شراب نه موجب فساد عقل می‌شود و نه شخص را به مستی می‌کشاند[3] و جز هوشیاری و نشاط و لذت روحانی، چیزی در آن نخواهد بود.[4]
از طرفی، آوازه‌خوانی یک زن برای محرم خود در دنیا نیز ایرادی ندارد، اگر ترانه او به گونه‌ای باشد که آنان را به یاد خدا و آخرت بیندازد.
شخصی از امام سجاد(ع) پرسید: آیا می‌توانم کنیز خوش‌صدایی را خریداری کنم؟! امام پاسخ داد: اگر او را بخری و او با صدایش تو را به یاد بهشت بیندازد، ایرادی ندارد. [5]

---