"جانٌ" در لغت به مارهای باریک و سریع السیر می‌گویند. در جای دیگر جان را به وجود ناپیدا می‌گویند. لذا به مارهای کوچک جانٌ می‌گویند؛ علت نام گذاریش این است که به صورت ناپیدا از لابلای علف‌ها و شیارهای زمین می‌گذرند. و ثعبان نیز در معنای مارهای عظیم الجثه مورد استفاده قرار می گیرد. از هر دو واژه در قرآن کریم و در ارتباط با معجزه حضرت موسی (ع) به کار گرفته شده است.

شاید در نگاه اول، توصیف آن مار به "ثعبان" و "جان" متعارض به نظر آیند و به همین دلیل، مفسران برای برطرف نمودن همین توهم تعارض، راه حل هایی را ارائه نموده اند. به عنوان نمونه، در یکی از تفاسیر می خوانیم: آیات 10 سوره نمل و 31 سوره قصص که عصای موسی را به جانٌ تعبیر کرده، مربوط به اوائل بعثت موسی (ع) است و آن جا که ثعبان گفته مربوط به زمان ملاقات او با فرعون است. گویا در آغاز کار خدا موسی را تدریجاً با این معجزه عظیم آشنا می‌کند و در صحنه اوّل کوچک تر و در صحنه بعد عظیم تر ظاهر می‌گردد.[1] بنابر این توجیه، معجزه موسی در دو جای متفاوت، دو تعبیر جداگانه دارد.

اما به نظر می رسد، نیازی به چنین توجیهی نبوده و حتی اگر تمام آیات، مربوط به یک واقعه هم باشند، تناقضی میان آنها وجود نخواهد داشت، بدین ترتیب که:

آیات موجود در سوره های اعراف و شعراء که در آنها از تعبیر "ثعبان" استفاده شده، عبارت "فإذا هی" را نیز به کار گرفته است؛ یعنی عصای موسی، ناگهان تبدیل به اژدها و مار عظیم الجثه شد، اما آیات موجود در سوره های نمل و قصص که در آنها واژه "جان" وجود دارد، از عبارت "فإذا هی" استفاده ننموده است و به عبارتی بیان نکرده که عصای موسی تبدیل به مار کوچک و چابکی شده است، بلکه به جای آن، از عبارت "کأنها" استفاده شده، یعنی بعد از این که آن مار به صورت معجزه وار و مانند اژدها به وجود آمده و شروع به حرکت نمود (فلما راها تهتز)، حرکت او چون مار چابک و کوچکی بوده است. در حالی که اقتضای اجسام سنگین این است که آرام حرکت کنند و ماری که هر دو خصوصیت بزرگی و چابکی را داشته باشد، معجزه بزرگ تری به شمار خواهد آمد.[2]