1. نواختن، پخش و گوش دادن به آهنگهای لهوی[1]حرام است، هر چند در اماکن عمومی باشد.
2. موسیقی مشترک معنا ندارد، بلکه موسیقی یا جزو آهنگهای لهوی است و یا خیر؛ پس اگر یک موسیقی مناسب مجالس لهو بود، استفاده از آن جایز نیست، هر چند ممکن است برخی افراد از آن، در مجالس غیر لهوی نیز استفاده نمایند.
3. تشخیص نوع موسیقی و لهوی یا غیر لهوی بودن آن بر عهده خود مکلف است، هر چند برخی از مراجع[2] تشخیص آن را بر عهده عرف متدیّنین دانسته‌اند.
 
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[3]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
هر موسیقى که به نظر عرف لهوى مضل عن سبیل الله[4] باشد، حرام محسوب مى‏‌شود و تشخیص موضوع هم موکول به نظر عرفى مکلّف است و اگر موسیقى این‌گونه نباشد به‌خودى خود اشکال ندارد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر موسیقی مناسب مجالس لهو و لعب باشد شنیدن و نواختن آن حرام است.
(مقصود از مناسب مجالس لهو و لعب آن است که شنونده موسیقی یا آهنگ ترانه‌ای - مخصوصاً اگر در چنین اموری اهل اطلاع باشد - تشخیص بدهد که این آهنگ در مجالس معصیت و فسق استفاده می‌گردد و یا اینکه مشابه آن است).
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
همه صداها و آهنگ‌های مناسب لهو و فساد حرام است و غیر آن حلال است و تشخیص آن با مراجعه به اهل عرفِ متدین است.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
چنانچه جزو آهنگهای لهوی باشد، نواختن، پخش و گوش دادن آن حرام است.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. گوش دادن به موسیقی گفته شده اگر از نوع حرام باشد ـ که ظاهر فرض سؤال همین است ـ جایز نیست؛ چه در مکان عمومی پخش شود و چه در مجالس لهو و لعب.
2. موسیقی مشترک معنا ندارد.
لینک به سایت استفتائات