در این آیه شریفه می‌خوانیم: «و کسانى که معبود دیگرى را با خداوند نمی‌خوانند و انسانى را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز به حق نمی‌کشند و زنا نمی‌کنند و هر کس چنین کند، مجازات سختى خواهد دید».
با توجه به آیات قبل از آیه 68 فرقان؛ قرآن کریم در این آیه شریفه به چند ویژگی «عباد الرحمن» می‌پردازد:
1. توحید خالص؛ آنها از هر گونه شرک و دوگانه و یا چندگانه‌پرستى دور هستند. نور توحید سراسر قلب آنها و زندگى فردى و اجتماعیشان را روشن ساخته و تیرگى و ظلمت شرک از آسمان فکر و روح آنها به کلى کنار و رخت بر بسته است.
2. پاکى آنها از آلودگى به خون بی‌گناهان؛ از آیه فوق به خوبى استفاده می‌شود که تمام نفوس انسانى در اصل محترم‌اند و ریختن خون آنها ممنوع است، مگر عواملى پیش آید که این احترام ذاتى را تحت الشعاع قرار دهد و مجوّز ریختن خون گردد.
3. دامان عفتشان هرگز آلوده نمی‌شود و زنا نمی‌کنند. آنها بر سر دو راهى کفر و ایمان، ایمان را انتخاب می‌کنند، و بر سر دو راهى امنیت و ناامنى جان‌ها، امنیت را، و بر سر دو راهى پاکى و آلودگى، پاکى را، آنها محیطى خالى از هر گونه شرک و ناامنى و بی‌عفتى و ناپاکى با تلاش و کوشش خود فراهم می‌سازند.[1]
درباره این‌که گناه «شرک» با دو گناه «قتل نفس» و «زنا» برابری می‌کند یا نه؛ باید گفت:
از بعضى از روایات استفاده می‌شود که این سه گناه از نظر ترتیب اهمیت به همین صورت که در آیه آمده‌اند، می‌باشد.
ابن مسعود از پیامبر گرامى اسلام(ص) چنین نقل می‌کند: از پیامبر پرسیدم:
«کدام گناه از همه گناهان بزرگ‌تر است؟» فرمود: «این‌که براى خدا شبیهى قرار دهى، در حالی‌که او تو را آفرید».
گفتم بعد از آن کدام گناه؟
فرمود: «این‌که فرزند خود را از ترس این‌که مبادا با تو هم‌غذا شود به قتل برسانى».
باز عرض کردم بعد از آن کدام گناه؟
فرمود: «این‌که به همسر همسایه‌ات خیانت کنى» در این هنگام خداوند تصدیق سخن پیامبر(ص) را در این آیه نازل کرد: «وَ الَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللهِ إِلهاً آخَرَ ...».[2]
البته شاید مراد، تطبیق آیه بر این مورد باشد، نه این‌که بخواهد بگوید شأن نزول آیه در خصوص این مورد است.[3]
اگرچه در این آیه شریفه و حدیث بالا، به سه گناه بزرگ اشاره شده است، اما به معنای این نیست که این سه گناه در یک مرتبه و درجه‌اند‌ و آثار دنیوی و عذاب اخروی آنها یکسان است؛ زیرا «شرک»، به تعبیر قرآن، ظلمی بزرگ است: «إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ»؛[4] از این‌رو؛ هیچ‌گاه قتل نفس و زنا با این‌که از گناهان کبیره هستند، نمی‌توانند در مرتبه و درجه شرک باشند و با آن برابری نمایند.

---