مرگ از امور شگفت‌آور و از اسرار آمیزترین حقایق جهان است؛ حقیقت مرگ برای ما معلوم نیست؛ زیرا آنچه ما از مرگ می‌دانیم یا از مقدمات آن است؛ مانند: تصادف، سکته، غرق و ... یا از آثار آن است؛ مانند: از بین رفتن علائم حیاتی.[1]
اینکه در تعریف مرگ گفته شده که زمانی که قلب از تپیدن باز می‌ایستد فرد از نظر بیولوژیک مرده است. قلب خون را پمپ نمی‌کند و از همان زمان است که بین 3 تا 7 دقیقه طول می‌کشد که مرگ کلینیکی اتفاق می‌افتد که همان مردن سلول‌‌ها بر اثر کمبود اکسیژن است.[2] این تعریف ناظر به بیان مقدمات مرگ و یا بیان آثار آن می‌باشد، اما به نظر می‌رسد حقیقت مرگ از امور مادی نیست؛ در نتیجه نمی‌توان آن‌را با ابزار عادی درک کرد و با مسائل مادی قیاس نمود. به تعبیر روایات اهل‌بیت(ع) حقیقت مرگ از امور آخرت و ماوراء طبیعی است. امام علی(ع) می‌فرماید: «مرگ درب ورودی آخرت است».[3] و یا «هنگامی که آخرین روز دنیا و اولین روز آخرت فرا می‌رسد، مال، فرزند و عمل برای او مجسم می‌شوند و او با آنها به گفت‌وگو می‌پردازد».[4]
امام صادق(ع) نیز پس از بیان چگونگی آفرینش انسان می‌فرماید: «در خلقت انسان مواد دنیا[جسم] و مواد آخرت[روح] بهم آمیخته شد، و چون خدا این دو را با هم ترکیب کرد (به ناچار) زمین جایگاه زندگى بشر شد؛ زیرا عنصر آسمانى [روح] او تنزل کرده است؛ و آن‌گاه که خداوند این دو عنصر را از هم جدا سازد؛ یعنى مرگ فرا رسد باز ماده آخرتی[روح] به آسمان بازگردد، پس زندگى در زمین است و مرگ در آسمان».[5]
در هر صورت بسیاری از مطالبی که در روایات در مورد مرگ بیان شده، با معیارهای مادی سازگار نیست.
 بنابراین از آن‌جا که حقیقت مرگ، حقیقتی غیر مادی است، تفاوت شرایط مادی انسان‌‌ها نمی‌تواند تأثیری در آن بگذارد،  در نتیجه به نظر می‌رسد مرگ بیماران آلزایمری، کسانی که در حالت بی‌هوشی(کما) به ‌سر می‌برند و پیران، نباید با مردن دیگران تفاوتی داشته باشد.

---