در کتاب‌های تاریخی آمده است که حضرت ابوالفضل العباس(ع) با لبابه دختر عبدالله (عبیدالله[1]) بن عباس،[2] پسر عموی پیامبر(ص) ازدواج کرد که حاصل این ازدواج، چند فرزند پسر به نام‌های عبیدالله،[3] فضل[4] و عبدالله[5] بود.

بر اساس برخی گزارش‌ها محمد در کربلا به شهادت رسید،[6] قاسم که در کربلا حضور داشت و وقتی ندای امام حسین(ع) را شنید، به یاری ایشان شتافت.[7] همچنین ایشان فرزندی به نام حسن داشت که مادرش کنیز بود.[8]

در تاریخ دمشق برای حضرت ابوالفضل(ع) فرزند دختری به نام نفیسه نیز ذکر شده است؛[9] اما در بخش دیگری از همین کتاب[10] و نیز دیگر کتاب‌های تاریخی، وی را فرزند عبیدالله بن عباس(ع) دانسته‌اند که نوه حضرت ابوالفضل(ع) بود.[11]

گفته می‌شود که افراد زیادی از نسل حضرت ابوالفضل(ع) باقی نمانده‌اند[12] و نسل ایشان تنها از فرزندش عبیدالله ادامه یافت.[13]

[1]. مصعب بن عبدالله‏، نسب قریش‏، مصحح، لوى پرووانسال، اواریست، ص 79، قاهره، دارالمعارف‏، چاپ چهارم، 1999م‏.

[2]. ابن صوفى نسابه‏، المجدی فی أنساب الطالبیین‏، ص 436، قم، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى‏، چاپ دوم، 1422ق.

[3]. همان.

[4]. همان.

[5]. ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 10، ص 251، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ ابن عساکر، علی بن حسن‏، تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها و أهلها، محقق، شیری، علی‏، ج 40، ص 18، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1415ق؛ البته احتمال دارد که سهو قلمی در نام وی اتفاق افتاده باشد و وی همان عبیدالله باشد.

[6]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 112، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.

[7]. أبو اسحاق، الإسفراینی، نور العین فی مشهد الحسین ع، ج 1، ص 43، تونس، المنار، بی‌تا.

[8]. جمال الدین یوسف بن حاتم شامی‏، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم ع‏، ص 440، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ اوّل‏، 1420ق.

[9]. تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها و أهلها، ج ‏43، ص 26.

[10]. همان، ص 25.

[11]. ابن حزم اندلسی‏، ابو محمد علی بن احمد، جمهرة انساب العرب‏، ص 67، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اوّل‏، 1418ق.

[12]. ابن عنبه حسنی، سید احمد بن علی، عمدة الطالب فی أنساب آل أبی طالب‏، ص 219، قم، انتشارات انصاریان، 1417ق.

[13]. جمهرة انساب العرب‏، ص 67.