خلق الساعه، اگر به این معنا باشد که برخی موجودات به حسب ظاهر در فاصله زمانی کوتاهی خلق می‌شوند؛ مانند این‌که پس از جمع شدن آب باران در جایی، به سرعت کرم خاکی تولید ‌گردد و یا مثال‌های دیگری از این دست، پذیرش چنین موضوعی مشکلی ندارد؛ زیرا ممکن است در خلقت کرم خاکی مدت زمان زیادی صرف شده و ما فقط یک بخش کوچک آن‌را مشاهده کردیم؛ از این‌رو آن‌را خلق الساعه نامیدیم؛ علاوه بر این‌که از نظر علمی و عقلی منعی ندارد که موجودی در فاصله زمانی بسیار کوتاهی متولد شود و هنگامی که این فاصله زمانی را با مدت زمانی که برای خلق دیگر موجودات در نظر بگیریم آن‌را خلق الساعه بدانیم.
اما خلق الساعه به این معنا که برخی موجودات اتفاقی و بدون علت خلق می‌شوند؛ از نظر فلسفی و عقلی قابل پذیرش نیست.[1]
در ضمن با آنکه خدا می‌تواند با یک دستور، چیزی را به وجود آورد، آیات قرآن در مورد خلقت موجودات مادّی اعلام داشته که آنان به صورت تدریجی خلق شده‌اند نه دفعی. قرآن کریم در این باره در یکی از آیاتش می‌فرماید: «هو الّذى خلق السّموات و الارض فى ستّة أیّامٍ»؛[2] او کسى است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز [شش دوران‏] آفرید.[3]

---