موالات عرفی که در برخی عبادات شرط صحت آنها است، به معنای رعایت بهم پیوستگی اجزاء آن عبادت است؛ یعنی بین اجزای آن عمل عبادی، نباید به قدری فاصله شود که مخل بهم پیوستگی آنها شده و در عرف بگویند آن عمل، ناتمام رها شده است؛ مثلاً، در وضو گفته می‌شود، شستن و مسح اعضا باید پشت سر هم باشد، و نباید به قدری فاصله شود که موالات عرفی از بین برود.[1]
در مناسک حج و انجام طواف نیز فقها می‌گویند، باید موالات عرفی رعایت شده و بین شوط‌های هفت‌گانه فاصله چندانی نشود.[2] همچنین این مسئله درباره شوط‌ها و رفت و آمدهایی که در سعی بین صفا و مروه انجام می‌شود نیز مطرح است.[3]

---