به دلیل این‌که شخص حضرت محمد(ص) که نام و نسبش برای همگان روشن و آشکار بود، اقدام به تبلیغ و دعوت به دین خدا کرده بود، نه در سوره‌های مکی و نه در سوره‌های مدنی نیازی به معرفی نام حضرتشان برای عموم مردم وجود نداشت؛ زیرا هم مردم مکه و هم مردم مدینه از نام ایشان آگاه بودند.
بر این اساس، اگر در برخی آیات قرآن نام ایشان ذکر شده، برای معرفی و شناساندن ایشان به دیگران نبود؛ بلکه تنها اقتضائات کلامی یا مقامی داشته که طبق آن اقتضائات، نام مبارک ایشان ذکر شده است. به عنوان مثال در آیه «وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتی‏ مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ».[1] به دلیل نقل قول از عیسای مسیح(ع) و ذکر بخشی از عبارات آن حضرت، نام پیامبر نیز در آیه آورده شده است.

---